(τελευταία ανάρτηση από το ιστολόγιο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΡΟΡΑΜΑΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ) Γιώργος Χειμωνάς, Η γύμνια του λάμπει πάνω στο χώμα
(λεζάντα): Τους επιτρέπεται κάποια θεατρικότητα κι υπερβολή να είναι παραστατικοί αφηγητές κι εννοώ να αναπτύσσουν με τέχνη στον άλλον με καίριες λέξεις και πιστευτό πάθος να αναπτύσσουν τη σημασία ενός πράγματος που τους εκμυστηρευόμαστε και κυρίως να μην είναι στην πραγματικότητα είρωνες ώστε να τους είμαστε ειλικρινείς γιατί η ειλικρίνεια φοβάται περισσότερο την ειρωνεία παρά την ακατανοησία.
-6-
Η Διονυσία πήγε στο Ναυτικό Όμιλο.Στην παραλία ένας άνθρωπος κάθεται στο μαντήλι του απλωμένο καταγής και στον Όμιλο μερικοί διακοσμούσαν για χορό κάρφωναν θυρεούς και πυρσούς κι ένας πηγαινοέρχεται και δίνει διαταγές ας τον πούμε διακοσμητή και ρωτά τη Διονυσία με κοιτάζετε έτσι επίμονα σας θυμίζω κανέναν δικό σας; Η Διονυσία τον ρωτάει εκείνες οι κάθετες σημαίες θ’ ανεμίζουν έτσι; Ο διακοσμητής από ευγένεια λέει ακριβώς αν θέλετε να μας δώσετε μια γνώμη σαν γυναίκα κι η Διονυσία προχώρησε στον στύλο με τις σημαίες και το κεφάλι της μπερδεύεται στις γαλάζιες ουρές των σημαιών και κοιτάζει μακριά σαν αφηρημένη και παραμέρισε τις σημαίες σαν να ήταν κουρτίνες παραθυριού και κοιτάζει ανάμεσά τους. Γυρνάει και λέει εκείνες οι δάφνες μου θυμίζουν. Είχαμε στο παλιό σπίτι ένα μεγάλο κήπο με γύρω λαμαρίνες κι οι λαμαρίνες ήταν στημένες όρθιες για φράχτης από κείνες τις αυλακωτές. Ήταν δυο δένδρα δάφνες κι η μια ήταν στην άκρη του κήπου κι ακουμπούσε στις λαμαρίνες κι έβγαινα τα κλαδιά της έξω στην σκάλα του διπλανού σπιτιού κι ανάμεσα στην σκάλα και τις λαμαρίνες ήταν ένα χώρισμα αρκετά βαθύ.
Τότε με τους κομμουνιστές ήρθαν δυο κορίτσια της νεολαίας να κόψουν δάφνες για στόλισμα για μια γιορτή στο δημοτικό σχολείο. Το ένα κορίτσι πήγε από το διπλανό σπίτι να φτάσει τα κλαδιά της ακρινής δάφνης κι ανέβηκε στην σκάλα κι έκοβε γέρνοντας μπροστά. Τεντώθηκε και πέφτει στο χώρισμα ανάμεσα στην σκάλα και στις λαμαρίνες και η όρθια κόψη της λαμαρίνας την πετυχαίνει στο πρόσωπο. Την είδα που την πήραν κι έκλαιγε ξεσχισμένη κι είχε ένα κόψιμο στο πηγούνι κάτω από το στόμα μια παχιά ματωμένη γραμμή κι έμοιαζε σα να είχε δυο στόματα. Η Διονυσία κοιτάζει τον διακοσμητή κι εκείνος ρωτάει σας θυμίζω κανέναν; κι η Διονυσία λέει ο δικός μας άνθρωπος έχει το σημάδι ένα παλιό χτύπημα ή νυχιά ή και φυσικά στίγματα κι αυτό είναι ζήτημα δικαιολογημένης προσοχής αλλά είναι το ίδιο σαν να του κάνουμε εμείς το σημάδι ώστε να τον ξεχωρίζουμε και να τον αναγνωρίζουμε.
………………………………………………….
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «Γιώργος Χειμωνάς Παροράματα Συναισθήματος» με κλικ ΕΔΩ