(τελευταία ανάρτηση στη ΦΕΡΤΗ ΥΛΗ ΜΕΛΙΤΟΣ) Το μέσον είμαστε εμείς, που σαν έτοιμοι από καιρό αποχαιρετούμε την Αλεξάνδρεια της αστακομακαρονάδας
(λεζάντα): Λίγοι ή πολλοί, η δική μας στάση πρέπει να είναι καθαρή: σε αυτή την εποχή ας παράξει ο καθένας ό,τι μπορεί, πολιτική, πλούτο, τέχνη, έρωτες, φιλίες, startups, παιδιά, βιβλία. Ας αδιαφορήσουμε για το ποιοι ήταν ή θα έπρεπε να είχαν οι «Έλληνες» και ας αποφασίσουμε να γίνουμε οι Έλληνες που θέλουμε
Η αίσθηση της ματαιότητας και της προσωρινότητας σε ό,τι κάνουμε είναι το πιο δυσανάγνωστο αποτέλεσμα της κρίσης. Δεν ξέρουμε πού και πώς θα είμαστε αύριο, ποια θα είναι η κατάστασή μας, η κατάσταση των δικών μας ανθρώπων. Το λυπηρό είναι ότι χιλιάδες συμπολίτες μας παραμένουν ακόμα αποπροσανατολισμένοι από την απώλεια των σταθερών της καθημερινότητας, ανίκανοι να δουν καθαρά, κοινωνικά ανάπηροι και πολιτικά απροσάρμοστοι. Τους παρακολουθώ πότε με αυθεντική συναίσθηση και πότε με την υπεροψία του οίκτου. Μετράω τους αμυντικούς μηχανισμούς που χρησιμοποιούν:
……………………………………………………………