τελευταία ανάρτηση στο ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ φεγγαροντυμένης προσμονής:Γιώργος Μαρκόπουλος, Αλλά κάπως έτσι λοιπόν όλα τελειώνουν και μαζί τους χιλιάδες αιώνια «σ’ αγαπώ»
![http://iovilaio.blogspot.gr/]()
(λεζάντα): Ναι, τους είδα κι έπαιζαν στον άλλο κόσμο τάβλι, όλους εκείνους της τάξεων των αγροφυλάκων που μας έπαιρναν τις σφενδόνες τότε και τα σταφύλια και ήσαν χαρούμενοι, ναι, τους είδα σας λέω, με τις στολές τους, και έπαιζαν τάβλι με ζάρια τα δόντια τους
ώσπου η νύχτα σιγά-σιγά στην αγκαλιά της τα συνεπήρε.
Τίποτα πια δεν ακουγόταν μα ούτε και φαινόταν.
Την άλλη μέρα μονάχα προς το μεσημέρι
νέκρα απλωνόταν παντού
και αίμα από τραυματισμένο αγρίμι που πάει στη φωλιά του
πάνω στο χιόνι.
-Ναι, τους είδα κι έπαιζαν στον άλλο κόσμο τάβλι,
όλους εκείνους της τάξεων των αγροφυλάκων
που μας έπαιρναν τις σφενδόνες τότε και τα σταφύλια
και ήσαν χαρούμενοι, ναι, τους είδα σας λέω,
με τις στολές τους, και έπαιζαν τάβλι με ζάρια τα δόντια τους.
-Έβαλαν ένα κερί πάνω σ’ ένα τραπέζι
-μνημόσυνο ποιητού-
και μαζεύτηκαν πέντ’ έξι εφτά –ποιητές κι αυτοί-
και διάβαζαν, διάβαζαν, ποιήματα του χαμένου,
και ολόλυζαν και χειροκροτούσαν και δάκρυζαν
και φώναζαν και αλάλαζαν και έκλαιγαν και πάλι,
και χειροκροτούσαν και φώναζαν και αλάλαζαν
ξανά, ξανά, ξανά και ξανά.
Σκύλοι που έκλαιγαν σκύλο.
…………………………………………..
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με το ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ]
(λεζάντα): Ναι, τους είδα κι έπαιζαν στον άλλο κόσμο τάβλι, όλους εκείνους της τάξεων των αγροφυλάκων που μας έπαιρναν τις σφενδόνες τότε και τα σταφύλια και ήσαν χαρούμενοι, ναι, τους είδα σας λέω, με τις στολές τους, και έπαιζαν τάβλι με ζάρια τα δόντια τους
Όνειρο (από την ποιητική συλλογή ΚΡΥΦΟΣ ΚΥΝΗΓΟΣ 2010)
-Το βουνό ολόκληρο, αποβραδίς ήδη, στον αέρα βολόδερνε,
έτσι που τα δένδρα ησυχία δεν βρίσκαν,ώσπου η νύχτα σιγά-σιγά στην αγκαλιά της τα συνεπήρε.
Τίποτα πια δεν ακουγόταν μα ούτε και φαινόταν.
Την άλλη μέρα μονάχα προς το μεσημέρι
νέκρα απλωνόταν παντού
και αίμα από τραυματισμένο αγρίμι που πάει στη φωλιά του
πάνω στο χιόνι.
-Ναι, τους είδα κι έπαιζαν στον άλλο κόσμο τάβλι,
όλους εκείνους της τάξεων των αγροφυλάκων
που μας έπαιρναν τις σφενδόνες τότε και τα σταφύλια
και ήσαν χαρούμενοι, ναι, τους είδα σας λέω,
με τις στολές τους, και έπαιζαν τάβλι με ζάρια τα δόντια τους.
-Έβαλαν ένα κερί πάνω σ’ ένα τραπέζι
-μνημόσυνο ποιητού-
και μαζεύτηκαν πέντ’ έξι εφτά –ποιητές κι αυτοί-
και διάβαζαν, διάβαζαν, ποιήματα του χαμένου,
και ολόλυζαν και χειροκροτούσαν και δάκρυζαν
και φώναζαν και αλάλαζαν και έκλαιγαν και πάλι,
και χειροκροτούσαν και φώναζαν και αλάλαζαν
ξανά, ξανά, ξανά και ξανά.
Σκύλοι που έκλαιγαν σκύλο.
…………………………………………..