Αν δεις το πρόσωπο της Ποίησης να σου χαμογελάει
είναι γιατί υπάρχει μια πέτρα αθάνατη όπου κάποτε ένας άνθρωπος αρχάγγελος ποιητής ζωγράφισε με τα φτερά του χρώματα λέξεις ουρανό: «μια φλέβα, δηλαδή, κάτω απ'το φοβερό βλέμμα του ανέμου» και, έκτοτε, στην έτοιμη δομή ραγδαίων στίχων, «μια πεταλούδα πιο λευκή απ'το κλαδί της άκρης των Ονείρων» με εικόνες λέξεων ανοίγει τα φτερά της για επ-Ουράνιες Παρανοήσεις μαγικού ρεαλισμού... Επιμύθιο: Γυρεύοντας παραληρήματα της Ποίησης επιστρέφεις στον τόπο του εγκλήματος των λέξεων όπου (όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει λυρισμό και ωραία λόγια... με ΚΛΙΚ στην εικόνα και ΕΔΩ)