ΓΥΜΝΗ αλήθεια μιας στιγμής μ'άδοξο ΤΕΛΟΣ: Πλύνε, βάλε λέξεις ν’ αποκρυσταλλώσεις όνειρα στο υπερώο το μεταφυσικό
![]()
Νόστιμον Ήμαρ, μεταξένιων συνειρμών στο πηγαιμό για την Κολχίδα της Ποίησης
Οιλέξεις μέσα στο ποίημα, εικόνες σκέψεων και συναισθημάτων είναικαι οιεικόνες που τις έντυσαν,λαβύρινθος επιθυμίας λέξεων για πράγματα που αρχίζουν να συμβαίνουν.
Μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια δηλαδή για ν’ ανοίξει η πόρτα της ποίησης. Μα η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή, λέει ο ποιητής, έναςΦαύλος Κύκλος λόγωνπου πνίγηκαν στο χρυσό πηγάδι της σελήνης, εκεί όπου «φαινόμαστε μαύροι και άσπροι και ζούμε τη φθορά πάνω σε μιαν ελάχιστη πραγματικότητα».
Ό,τι κι αν συναντήσεις όμως στηνe-ΕΝΔΟΧΩΡΑ μου,μην πεις ότι ηΕΙΚΟΝΑσε ξεγέλασε, πως φταίνε οι λέξεις, κλεψύδρες σε τόση μελαγχολία… Γιατί αν θέλεις να βρεις βαθιά στην αγκαλιά σου μικρή ΠΡΑΣΙΝΗθάλασσα, κομμάτια πέτρες την πορφυρογέννητη ΤΡΕΛΗ ΡΟΔΙΑ,δώρο ασημένιο ποίημα τηΣΟΝΑΤΑ του ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ, δίνες επιθυμιών στα έγκατα κτερίσματα της ρέμβης, πρέπει να είσαι έτοιμος από καιρό για την Αλεξάνδρεια που χάνεται. Αν πάλι ψάχνεις «κοράλλια και μαργαριτάρια, κεχριμπάρια κι έβενους, κάποιο ξανάσασμα, μιαν επαλήθευση σχεδόν αιωνιότητας, τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης, ή ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής»,πρέπει πρώτα να «κουβανείς μες στην ψυχή σου «έξι και μια τύψεις για τον ουρανό», «το φωτόδενδρο και τη δέκατη τέταρτη ομορφιά» έτσι «σαν κατανόηση της ματαιότητος των μεγαλείων». Τότε η «υπεροψία και η μέθη»δε σε γέλασε.Ο δούρειος ίππος για την επιούσιο ομοιοκαταληξία προπατορικής σταγόνας από μετάξι δεν είναι αντικατοπτρισμός… και «εύφλεκτοι ορίζοντες σιωπής», «ροδόσταμο στη στύση των ονείρων»θα συνθέτουν«ένα τοπίο ανοχής στην εύγλωττη μας Κυριακή»2, αυτό που οι σοφοί το λένεΠΑΛΙΝΤΟΝΟ ΑΡΜΟΝΙΗστων υακίνθων την παντάνασσα σιωπή.
Αφορμή για λόγια και άλλα e-λόγια «Κάποια με φώναξε Ελπήνωρ και πρέπει να κοιτάξω αν η ελπίδα μου κρατιέται ζωντανή». Μ’ άλλα λόγια, δοκιμάζοντας όρια και αντοχές, έφτασα να γράφω και να αντιγράφω, προσάναμμα χρόνου, χώρου, ιδεών, αστραπής τρίτου προσώπου, να παριστάνω «το κλαδί υποδοχής της απογύμνωσης που έρχεται…».Ω μοναξιά εισχωρείς μέσα στο βράδυ δια πυρός και συμβόλων! Στίχοι πόθων υποτελείς σε γραμματικές συναισθημάτων.Ω κλητική ονείρωξη φωτογράφου ποιητή&όταν υποφώσκει προπαραλήγουσα μακρά συνωστισμού σιωπής βοώντος «ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ’ΡΘΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ» με ΚΛΙΚ στην εικόνα και εδώ: