τελευταία ανάρτηση στην ΥΠΕΡΟΨΙΑ και ΜΕΘΗσαν κατανόηση της ματαιότητας των μεγαλείων)Ανν Σέξτον, Όταν στέκομαι στις μύτες των ποδιών μου ξεχειλίζω μηνύματα
![]()
(λεζάντα): Πάρε για παράδειγμα αυτό το βράδυ, αγάπη μου,
που κάθε ζευγάρι συνενώνει μ’ έναν αρμό αναποδογυρίζοντας, από κάτω, από πάνω, την πλούσια δυάδα σε σφουγγάρι και φτερό επάνω, γονατίζοντας και σπρώχνοντας, κεφάλι το κεφάλι. Δραπετεύω απ’ το κορμί μου έτσι… Μπορώ να βάλω τ’ όνειρο αγαθό προς πώληση. Σκορπίζομαι. Σταυρώνω. Μικρό μου λουκούμι αυτό είναι που είπες. Το βράδυ, μονάχη, νυμφεύομαι το κρεβάτι. Αγόρια και κορίτσια γίνονται ένα απόψε. Ξεκουμπώνουν μπλούζες. Ανοίγουν φερμουάρ. Βγάζουν παπούτσια. Σβήνουν το φως. Τα πλάσματα που τρεμολάμπουν είναι γεμάτα ψέματα. Αλληλοτρώγονται. Έχουν παραταϊστεί. Το βράδυ, μονάχη, νυμφεύομαι το κρεβάτι…
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με ΥΠΕΡΟΨΙΑ και ΜΕΘΗ]
που κάθε ζευγάρι συνενώνει μ’ έναν αρμό αναποδογυρίζοντας, από κάτω, από πάνω, την πλούσια δυάδα σε σφουγγάρι και φτερό επάνω, γονατίζοντας και σπρώχνοντας, κεφάλι το κεφάλι. Δραπετεύω απ’ το κορμί μου έτσι… Μπορώ να βάλω τ’ όνειρο αγαθό προς πώληση. Σκορπίζομαι. Σταυρώνω. Μικρό μου λουκούμι αυτό είναι που είπες. Το βράδυ, μονάχη, νυμφεύομαι το κρεβάτι. Αγόρια και κορίτσια γίνονται ένα απόψε. Ξεκουμπώνουν μπλούζες. Ανοίγουν φερμουάρ. Βγάζουν παπούτσια. Σβήνουν το φως. Τα πλάσματα που τρεμολάμπουν είναι γεμάτα ψέματα. Αλληλοτρώγονται. Έχουν παραταϊστεί. Το βράδυ, μονάχη, νυμφεύομαι το κρεβάτι…
Αγοράζοντας την πόρνη
Είσαι το ροσμπίφ που αγόρασα
και σε γέμισα με τα ολόδικά μου κρεμμύδια
Είσαι η βάρκα που νοικιάζω με την ώρα
και σε κατευθύνω με την οργή μου
μέχρι να προσαράξεις
Είσαι ένα ποτήρι που πλήρωσα για να το σπάσω
και καταπίνω τα κομμάτια μαζί με το σάλιο μου
Είσαι η σχάρα που ζεσταίνω τα τρεμάμενα χέρια μου
καψαλίζοντας τη σάρκα μέχρι να γίνει νόστιμη και ζουμερή
Βρωμάς σαν τη μητέρα μου
κάτω από το σουτιέν σου
και ξερνάω στο χέρι σου όπως ο κουλοχέρης
τα κρύα σκληρά νομίσματα
…………………………………………….
Είσαι το ροσμπίφ που αγόρασα
και σε γέμισα με τα ολόδικά μου κρεμμύδια
Είσαι η βάρκα που νοικιάζω με την ώρα
και σε κατευθύνω με την οργή μου
μέχρι να προσαράξεις
Είσαι ένα ποτήρι που πλήρωσα για να το σπάσω
και καταπίνω τα κομμάτια μαζί με το σάλιο μου
Είσαι η σχάρα που ζεσταίνω τα τρεμάμενα χέρια μου
καψαλίζοντας τη σάρκα μέχρι να γίνει νόστιμη και ζουμερή
Βρωμάς σαν τη μητέρα μου
κάτω από το σουτιέν σου
και ξερνάω στο χέρι σου όπως ο κουλοχέρης
τα κρύα σκληρά νομίσματα
…………………………………………….