τελευταία ανάρτηση στον Τελευταίο ΣΤΑΘΜΟ εξαίσιου ίλιγγου ΣΙΩΠΗ λέξεων:Οδυσσέα Ελύτη, Κανένα κύμα δεν κρατάει στο στήθος του κακία
![]()
Δένδρα σώπασαν, πέτρες μοιάσανε στις πέτρες, καβαλάρηδες έφυγαν
Ψάχνουν τα μάνταλα μιας άλλης πύλης, μα ποια να ’ναι αυτή
Σε ποιο καρδιόχτυπο άραγε να βρίσκεται, κλείνουν οι ελπίδες τα παράθυρα, βραδιάζει ο πόνος
Ποιος είναι εδώ, κανείς δεν είναι – χώμα ηχολογάει το χώμα
Κι όμως πρέπει να βρει ένα νόμισμα η ζωή
Αφού δεν είναι ο έρωτας, αφού δεν είναι ο έρωτας
Ο έρωτας ποιος είναι – η ζωή μετριέται με σφυγμούς, η χαρά με απέλπιδες χειρονομίες
Μύλοι απάνω στις κορφές άσπρισαν τα ταξίδια τους
Η ζωή μετριέται με παλμούς, πάλλεται η λυμένη ζώνη της εσπέρας
Φεγγίζουν γοητείες στα μάκρη, μια βαρκούλα χάνεται ευχαριστημένη
Κανένα κύμα δεν κρατάει στο στήθος του κακία
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΤΑΘΜΟ]
(λεζάντα): Διψώ ένα στόμα να μου πει: ΟΥΡΑΝΟΣ και να παλεύουμε μαζί στο Δέλτα των Ελπίδων. Να σαλπάρουν αν τους πει ο Έρωτας – τα λόγια, που μαζεύω – σήμερα είμαι νέος, αυτό μου αρκεί, αυτό μου δίνει το αίμα μου πιο κόκκινο, ένα χελιδόνι κόκκινο, ένα γράψιμο κόκκινο, θα ’ρθουν πολλές γυναίκες να το μοιραστούν ώσπου να γίνουν διάφανες, θα ’ρθουν πολλές ματαιότητες για να τις μοιραστούμε… κι όλο το μυστικό αληθεύεται σιγά σιγά, γλυκά γλυκά γίνεται μέρα, σώμα ζωντανό, ύπαρξη, άνθρωπος (κι έτσι) βρίσκει ένα νόημα η ζωή να μετριέται με σφυγμούς κι η χαρά της με απέλπιδες χειρονομίες… Ω χαρά τραυματισμένη, μιας στιγμής χωρητικότητα που κλονίζει αιώνες!
Ποιο μέταλλο να είναι αυτό που κρυώνει τα μάτια ποια χαμένη νεότητα
Που μαζεύει το έλεος λίγων στιγμών σε μια κλωστή ασυγκίνητη – ποια να ’ναιΔένδρα σώπασαν, πέτρες μοιάσανε στις πέτρες, καβαλάρηδες έφυγαν
Ψάχνουν τα μάνταλα μιας άλλης πύλης, μα ποια να ’ναι αυτή
Σε ποιο καρδιόχτυπο άραγε να βρίσκεται, κλείνουν οι ελπίδες τα παράθυρα, βραδιάζει ο πόνος
Ποιος είναι εδώ, κανείς δεν είναι – χώμα ηχολογάει το χώμα
Κι όμως πρέπει να βρει ένα νόμισμα η ζωή
Αφού δεν είναι ο έρωτας, αφού δεν είναι ο έρωτας
Ο έρωτας ποιος είναι – η ζωή μετριέται με σφυγμούς, η χαρά με απέλπιδες χειρονομίες
Μύλοι απάνω στις κορφές άσπρισαν τα ταξίδια τους
Η ζωή μετριέται με παλμούς, πάλλεται η λυμένη ζώνη της εσπέρας
Φεγγίζουν γοητείες στα μάκρη, μια βαρκούλα χάνεται ευχαριστημένη
Κανένα κύμα δεν κρατάει στο στήθος του κακία
………………………………………………….
Περισσότερα με ΚΛΙΚ ΕΔΩ