τελευταία ανάρτηση στο ιστολόγιο «ΜΥΟΣΩΤΙΔΕΣ στην ανέμη λέξεων Φωνήεν άλμπατρος Ποίημα σύμφωνο με πετροκότσυφες και χελιδόνια»:Νάνος Βαλαωρίτης, Κάθε πρωί έβγαζε τα μάτια της διαδραματίζοντας πτήσεις πουλιών με ημερήσια φτερά
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με ΜΥΟΣΩΤΙΔΕΣ]
(λεζάντα): Ο χρόνος είναι λιγοστός του κάθε ανθρώπου και το λάθος του υπέρμετρα μεγάλο ώστε ποτέ να μην ταιριάζει ο πόθος και το ποθούμενο στον ίδιο καιρό, αλλά να ’ρχονται πάντοτε σ’ άλλους καιρούς… Μονάχα τη νύχτα στο κρεβάτι έμπαινε μέσα της η μνήμη η μεγάλη των πραγμάτων σαν φύσημα τρομερό και την αναστάτωνε ο πόθος και την έφερνε ίσαμε μια σπιθαμή να ζωντανέψει, αλλά δεν ζωντάνευε, μονάχα έρωτα ήθελε να κάνει. Κι επάνω στους σπασμούς –θυμόταν για λίγο – κι ύστερα θόλωνε πάλι το μυαλό της και την τύλιγε το σκοτάδι της άγνοιας.
Απ’ τη νύχτα των μύθων αναδεύεται το κεφάλι του βασιλιά Κύζικου,
ανεξέλεγκτες οι περισσότερες διαδραματιζόμενες πτήσεις
Πουλιών με ημερήσια φτερά
η κάτω περιοχή του σώματος φωσφορίζει
εκπέμποντας σημεία και τέρατα
καταλήγει στους ετοιμόρροπους κύκνους
που κατακλύζουν τις δεξαμενές
με τις κραυγές μιας σκληροτράχηλης μέρας
τα χόρτα τρέχουν να ξεφύγουν
τα παιχνιδιάρικα φιλιά των ανέμων
που τρέφουν με τριγμούς τις φλόγες των ονείρων
και κόβουν τα χέρια και τα πετάνε στον κουβά της νύχτας
απόπου θα τα περιμαζέψει αργότερα
η ιπτάμενη γυναίκα με τα μπρούτζινα χείλια
ένα και μόνο μεγάλο κατόρθωμα δεν αρκεί
να καθορίσει την πορεία που θα πάρουν τα γράμματα
κι ωστόσο για την ώρα βρίσκονται ακόμα μες στο σακούλι
όπου τα ’βαλε μια χρήσιμη ιδέα –αλλά δυστυχώς εφήμερη-
και περιμένουν τη σειρά τους 15 χιλιάδες άτομα
με σύμπτωμα ο καθένας διαφορετικό
κι άλλα πολλά που δεν γράφονται
όχι γιατί δεν επιτρέπεται
αλλά γιατί δεν ενδιαφέρουν κανένα
τουλάχιστον από εκείνους
που ασχολούνται με τα αόρατα
στο σταυροδρόμι της τριπλής εκάτης
εμπλουτισμένη από φουσκωμένα ποτάμια
ύστερα από καταρρακτώδεις βροχές
με βορεινές προεκτάσεις
στο δίχτυο επινοήσεων
όπως στα παλιά βιβλία της αλχημείας
τ’ αποσπασματικά μου μέρη.
………………………………………………….