(τελευταία ανάρτηση στο ιστολόγιο «ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ και ΕΠΙΚΟΛΛΗΣΗ: διυλίζοντας εικόνες λέξεων και καταπίνοντας την πολυσημία των χρωμάτων τους»:Όλη η ασχήμια του κόσμου δεν σταματά τη θέληση και την αγάπη μας την ποτισμένη αλκοόλ και φεγγάρι
![]()
(λεζάντα): Εκεί που νιώσαμε πως γινόμαστε όλοι μαζί ένα, άσχετα από κείνα που μας χωρίζουν και μας τρομάζουν, άσχετα από τα ασήμαντα και τις ασχήμιες. Εκεί που βλέπαμε το φεγγάρι να ζαλίζει τη θάλασσα, λίγο πριν το χάραμα, ανάμεσα στο ασημί, τη ρακή και τον Άσιμο, που όλοι μας ψηλώσαμε λιγάκι και οι σφυγμοί μας γίνανε πιο έντονοι και τα βλέμματα πιο λαμπερά κι ήμασταν όλοι μας όμορφοι. Και δυνατοί.
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ και ΕΠΙΚΟΛΛΗΣΗ]
(λεζάντα): Εκεί που νιώσαμε πως γινόμαστε όλοι μαζί ένα, άσχετα από κείνα που μας χωρίζουν και μας τρομάζουν, άσχετα από τα ασήμαντα και τις ασχήμιες. Εκεί που βλέπαμε το φεγγάρι να ζαλίζει τη θάλασσα, λίγο πριν το χάραμα, ανάμεσα στο ασημί, τη ρακή και τον Άσιμο, που όλοι μας ψηλώσαμε λιγάκι και οι σφυγμοί μας γίνανε πιο έντονοι και τα βλέμματα πιο λαμπερά κι ήμασταν όλοι μας όμορφοι. Και δυνατοί.
Γύρω από δυο νότες του Βαμβακάρη και της Λιλιπούπολης, χορεύοντας κυκλωτικούς χορούς, ζώντας ξανά τις στιγμές που μας έφεραν έτσι κι αλλιώς πιο κοντά, κι όλα εκείνα που κουβαλάμε στη συλλογική μας μνήμη, κι ένα σωρό άλλα καινούρια, ανεμίζοντας μια κόκκινη σημαία και παίζοντας τουρτοπόλεμο, και γελώντας. Γλυκόσαυροςκαι Γοργοπόταμος μαζί. Κι είπαμε όσα δεν είχαμε πει ποτέ, μα τα ξέραμε καλά, και συντελέστηκε κάτι βασικό επειδή πια σχηματίστηκαν σε λέξεις, πήραν σχήμα και ύπαρξη.
Κι όλη η ασχήμια του κόσμου δεν σταματά τη θέληση και την αγάπη μας την ποτισμένη αλκοόλ και φεγγάρι, ίσα ίσα, επειδή υπάρχει η ασχήμια του κόσμου, θέλουμε κι αγαπάμε με αυτό τον τρόπο. Κι όσο θα επιλέγουμε να κάνουμε αυτά τα γλέντια, να τραγουδάμε αυτά τα τραγούδια, να ζούμε αυτές τις στιγμές, πραγματικές και υλικές και να κοιταζόμαστε με αυτό τον τρόπο που δεν ξεγελάει, τόσο αυτός ο κόσμος θα γίνεται σταθερά καλύτερος.
Μη φεύγεις. Πες μου, το ’πνιξες μια νύχτα στο Λονδίνο
ή στα βρωμιάρικα νερά κάποιου άλλου λιμανιού;
ή στα βρωμιάρικα νερά κάποιου άλλου λιμανιού;
Στα κλικ του φακού, στις πλάκες και τις παιδιάστικες ανοησίες που γέμισαν τις μέρες μας, και στις σοβαρές κουβέντες που ανταλλάξαμε, τρεις λέξεις μες το θολωμένο χάραμα, ουσιαστικές αναζητήσεις. Και στο βαρκάκι που έφερε το γύρισμα της ζωής ασπροντυμένο, στα γέλια της γαλαρίας και στο πέρα δώθε της αυγής. Εκεί, χωρίς πολλά πολλά, προετοιμάστηκε κάτι βασικό. Συντελέστηκε κάτι κομβικό.
κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
……………………………………….