(τελευταία ανάρτηση στο ΕΠΙΝΕΙΟ νοσταλγίας μαγικού ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ) Αίνιγμα ανήκεστου Πόθου στο διηνεκές της αμφισημίας του
(λεζάντα): Επιδείνωση Άστατου Ποιήματος, ως Ανάπτυγμα Επιφωνήματος (στιλβοντος ποδηλάτου): Το φίδι μόλις σηκώνεται, νερό σπέρμα σάλιο κάτω απ’ τη μηλιά και μια ιδέα καλλιγραφίας στο σύμπαν Άνοιξης τροπαιοφόρου…
Πού να βρεις μία Πύλη Νιρβάνας να διαβείς συμπληγάδες σιωπής να κρυφτείς απ’ τα «πρέπει» λέξεων που με το παραμικρό σύννεφο έσταζαν άλλες εικόνες συγκινήσεων: φωνήεντα άλμπατρος σύμφωνα πετροκότσυφες και χελιδόνια πιο λοίσθια απ’ τον αμφίσημο ίλιγγο e-ερημίας στο διηνεκές Υπερώο Βουλιμίας έβδομου Ουρανού στους πέντε δρόμους Φύλλα Συκής με τον πρώτο τυχόντα ελεύθερο συνειρμό εγκιβωτισμένης καθημερινότητας διπλό ΚΛΙΚ στο Γόρδιο Δεσμό Λερωμένης Φωλιάς Διαβόλου που δεν είχε δουλειά. Η λέξη Ζωή για παράδειγμα κρύβει ένα ολόγιομο ΦΕΓΓΑΡΙ και θερινά όνειρα με μάγισσες Ευκτικές να ψιθυρίζουν ουρλιάζοντας Έρωτες καίγοντας πάλι και πάλι τις πιο αρχέγονες πληγές. Κι ο καπνός της φωτιάς πανσέληνη Ποίηση που συλλαβίζει την Έκσταση από Μέσα προς τα Έξω αμφίδρομα… Αν δεν υπάρχει καπνός, δεν υπάρχει Ζωή, που να γράφεται με ένα κεφαλαίο Γλωσσοδέτη Λυρικής Αλληγορίας
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΕΠΙΝΕΙΟ νοσταλγίας μαγικού ΡΕΑΛΙΣΜΟΘ» με κλικ ΕΔΩ