(τελευταία ανάρτηση στα SMSλέξεων μαγικού ρεαλισμού) Μήπως ο καθένας μας είναι το κρυφό του όνομα στο άπειρο λεξικό του Θεού
(λεζάντα): Οι λέξεις ήταν τότε πολύ πιο κοντά στην πρώτη τους συγκίνηση. Οι λέξεις ήτανε σύννεφα που έσταζαν άλλες εικόνες. Η λέξη άλσος π.χ. έκρυβε ένα ολόκληρο δάσος από νοερά πεύκα… Μήπως, όμως, ο καθένας μας είναι στην πράξη ό,τι τον διαχωρίζει από μια αρχέγονη Ευκτική;
Εν τω μεταξύ η ζωή περνάει. Ας πάρουμε τη λέξη ζωή κι ας φανταστούμε μια ζωή να ξεδιπλώνεται σαν χάρτης παράδοξος,μ’ ένα μονοπάτι που αμυδρά διακρίνεται, να περνάει μέσα από γκρεμισμένες αψίδες παλιών θριάμβων, πλάι σε αγάλματα αρχαίων θεών που τώρα τα σκαρφαλώνουν πλάσματα σχεδόν άμορφα, οι ξεχασμένες λατρευτικές λέξεις. Παρακάτω, να! ένας χείμαρρος! αυτός που μας χωρίζει στα δύο. Και από πάνω του μία γέφυρα, ελαφριά κι επικίνδυνη, από καλάμια ίσως, που ίσως κάποτε να μας ενώσει. Ας πούμε πάλι πως όλα τα τοπία είναι τοπία της ψυχής.
…………………………………
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «SMSεάλωσαν οι λέξεις πρώτων αριθμών μαγικής +ΟΥΣΙΑΣ» με κλικ ΕΔΩ