(τελευταία ανάρτηση στην ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ ΕΥΕΡΓΕΣΙΑ ΣΙΩΠΗΣ:άφησέ με να ’ρθω στα έγκατα κτερίσματα ανάλαφρου ίλιγγου ΡΕΜΒΗΣ: Οδυσσέα Ελύτη, Πίσω απ’ το λόφο υπάρχει το μονοπάτι που χάραξε η φρέσκια περπατησιά της διάφανης εκείνης κόρης…
(λεζάντα): … Το μονοπάτι αγάπησε το λόφο κι αυτός πια ξέρει καλά το μυστικό: η επιθυμία έχει πολύ ψηλή κορμοστασιά και στις παλάμες της καίει η απουσία.
Έλα, λοιπόν, ευτυχία με το ακατόρθωτο σώμα σου, τίποτε άλλο δεν ποθούν περισσότερο οι αγκαλιές των κήπων παρά μια σίγουρη παλινόρθωση των Ονείρων!
Ξέρεις την κόμη που έγραψε τον άνεμο; Τις ματιές που παραλληλίσανε το χρόνο; Τη σιωπή που ένιωσε τον εαυτό της;
Αλλά είσαι εσύ μια νυχτερινή επινόηση που αρέσκεται στις βροχερές εκμυστηρεύσεις. Που αρέσκεται στο τριίστιο ξάνοιγμα του πόντου. Είσαι μια περίπτωση ακατόρθωτη που όταν ναυαγήσει βασιλεύει. Μια φανταχτερή καταστροφή είσαι…
Α! Θέλω να ’ρθουν τα στοιχεία που ξέρουν ν’ αρπάζουν. Η μέση των συλλογισμών μου θα ευφράνει την καμπύλη τους διάθεση. Όταν ανέβουν μεγαλώνοντας τα δαχτυλίδια ο ξαφνικός ουρανός θα πάρει το χρώμα της προτελευταίας μου αμαρτίας
Ενώ η τελευταία θα γοητεύεται ακόμη από τα μοναχικά τούτα λόγια!
………………………………………………….
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «Αμείλικτη Ευεργεσία Σιωπής» με κλικ ΕΔΩ