(τελευταία ανάρτηση σ’ αυτό το ιστολόγιο)
Μίλτος Σαχτούρης, Όλο το σώμα μου ήταν μια πληγή φεγγάρι μια πηγή και φώτιζε της νύχτας το σκοτάδι
(λεζάντα): Ένα πορτοκαλί μεσοφόρι κρέμεται, ένα ροζ ξεσκονόπανο και βρέχει. Μια γυναίκα μ’ έναν καθρέφτη και κάτι σύρματα προσπαθεί να κρατήσει τα χρόνια. Όμως τα χρόνια φεύγουν τα σύρματα μπαίνουν βαθιά μέσα στα μάγουλά της τα ξεσκίζουν τρέχουν αίματα ενώ ένα άγριο χέρι με μια κιμωλία πηγαινοέρχεται και βάφει τα μαλλιά της άσπρα. Ένα δένδρο με πορτοκάλια πιο πέρα. Και το κορίτσι αναποδογυρισμένο και το φλιτζάνι σπασμένο κι όλοι, Θε μου, να κλαίνε να κλαίνε να κλαίνε. Κι ύστερα χρήματα χρήματα χρήματα πολλά. Τι θλιβερός χειμώνας Θε μου!
Γλίστρησε μέσα στα δάχτυλά σου
ο έρωτας
κι έπεσε
σ’ ένα ποτήρι με αίμα
σ’ έναν καθρέφτη κύλησε
σκοτεινιασμένο
πάνω του έβρεχε
μια φοβερή βροχή
χάθηκε σ’ ένα δάσος μέσα
γεμάτο
ίσκιους
τραγούδια
πουλιά
………………………………………………………..
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΚΑΡΟΥΖΟΣ Νίκος Διάττων ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ Μίλτος Κληρονόμος ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ Έκτωρ Λυγμός ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ Μάνος Ανισόρροπη Μούσα» με κλικ εδώ