(τελευταία ανάρτηση στο ΠΑΡΑΡΛΑΜΑ εις τον πάτον της ΕΙΚΟΝΑΣ των λέξεων) Καλυψώ ή Πηνελόπη; Με ναυαγούς χαμένους οι αθάνατες γυναίκες ξεγελάμε τον καιρό
Αφέντης ήθελες να είσαι εσύ, αρσενικό με άγρια γένια, με νύχια βρώμικα και περιδέραια από χρυσό πάνω στο στήθος σου το λερωμένο από τα κρέατα κι απ’ το κρασί… Αυτά ονειρεύεσαι, αυτές τις δόξες νοσταλγείς. Τα αθάνατα έργα τα δικά μου δεν σε ενδιαφέρανε. Σε τρόμαξαν τα μυστικά της νιότης και τα θαύματα
Αυτά ονειρεύεσαι,αυτές τις δόξες νοσταλγείς. Τα αθάνατα έργα τα δικά μου δεν σε ενδιαφέρανε. Σε τρόμαξαν τα μυστικά της νιότης και τα θαύματα.
Επαρχιώτη άντρα,φύγε, πήγαινε στο καλό. Εγώ θα μείνω εδώ, παρέα με την αθανασία και τη δύναμή μου. Πότε-πότε κάποιος περαστικός θεός θα έρχεται, θα λέμε δυο ευγενικές κουβέντες κι ύστερα πάλι θα γυρνώ στη θεϊκή μου μοναξιά.
«Αλίμονο, θεά», μου είχες πει ένα βράδυ. «Πώς είναι δυνατό να συγκριθείς εσύ η αθάνατη με τη φτωχή μου Πηνελόπη;» Αλλά εσύ την Πηνελόπη σκέφτεσαι. Κι έτσι θα μείνω πάλι μοναχή στο ερημικό νησί μου και κάποτε ένας άλλος ναυαγός θα ξεβραστεί στη θάλασσά μου. Θα είναι απελπισμένος και θα τα έχει χάσει όλα και θα ζητά μια θηλυκή αγκαλιά για να ξεχάσει.
Εγώ θα είμαι εδώ. Θα του χαρίσω την αγάπη μου και θα τον κάνω βασιλιά μου. Θα αλείψω μύρα το κορμί του και θα απαλύνω την καρδιά του με λόγια τρυφερά. Τις νύχτες θα του δίνω το αθάνατο κορμί μου, τις μέρες θα του τραγουδώ. Ακόμα θα του υποσχεθώ πως θα τον κάνω ισότιμό μου, αθάνατο. Αλλά κι αυτός, όπως εσύ, θα νοσταλγήσει κάποτε την Πηνελόπη του κι εγώ θα τον αφήσω να πάει να τη βρει.
Πάλι μετά από καιρό θα έρθει ένας άλλος, ύστερα ένας άλλος
…………………………………..
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΤΟΝ της εικόνας του Ποιήματος στίχοι εικονολάτρες, φωτογραφία ΛΕΞΙΘΗΡΑΣ» με κλικ ΕΔΩ