(τελευταία ανάρτηση στο ΕΠΙΝΕΙΟ νοσταλγίας μαγικού ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ) Έρμαιο Επέκεινα Λερναίας Εμμονής (Στιγμιαία Διακύβευση Έμπνευσης): Χωρίς στίχους ένα Ποίημα ολόγυμνο που πάντα ρει στο Αειθαλές Τοπίο
(λεζάντα): Επιδείνωση Άστατου Ποιήματος, ως Ανάπτυγμα Επιφωνήματος (στιλβοντος ποδηλάτου): ζέφυρος στη μοναξιά με το μεταδοτικό της ρίγος, με τις σκιές των λέξεων να ταξιδεύουν στην παλίρροια του καιρού όπως μια βαρκούλα στο χαρτί
Ας μασκαρευτούμε Ποιήματα, να γητέψουμε Επιούσιο Όνειρο Έρωτα, κάθε μέρα να σκίζει των Υακίνθων τη γυμνή Ομορφιά ιδρύοντας αιωνιότητες Στιγμών στην έρημο των Αισθήσεων
Φωτογραφική στιγμή, με το βλέμμα καλά κρυμμένο πίσω από γυαλιά διστακτικής επιθυμίας, λευκό και απρόσιτο, σαν ανεκπλήρωτο όνειρο, με ρόδινους στίχους αγαπημένους σαν όνειρα: «ξέρεις, καμιά φορά, θαυμάζοντας, ξεχνάς ό,τι θαυμάζεις, σου φτάνει ο θαυμασμός σου»!
…………………………..
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΕΠΙΝΕΙΟ νοσταλγίας μαγικού ΡΕΑΛΙΣΜΟΘ» με κλικ ΕΔΩ