(τελευταία ανάρτηση στο ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ) Βραχεία Λίστα Ποιητών Ψηφιακής Βιβλιοθήκης: Βάγια Καλφα, Αντιγόνη Βουτσινά, Νικολέτα Μαγεμελί, Γιώργος Αλισάνογλου, Νικόλας Ευαντινός
(λεζάντα): ΒΑΓΙΑ ΚΑΛΦΑ, Είσαι ένας ήπιος άνεμος που αδυνατεί α σωριάσει τα όπλα. Τρυπώνεις από ένα κενό φέρνοντας ένα ελαφρύ μειδίαμα στον ύπνο του μεθυσμένου στρατιώτη. Όμως το πρωί είναι ώρα για επιθέσεις - Απλά πράγματα.
Μαγεία
Αγαπώ
Τις διαλέκτους των πουλιών
Τα ξόρκια μαγισσών
Αλχημείες ήχων και στίξεων
Το ανάποδο ερωτηματικό
Των Ισπανών
Την υπογεγραμμένη
Των αρχαίων Ελλήνων
Φθαρμένους παπύρους
Φλογισμένα χειρόγραφα
Που οι απολήξεις μπερδεύονται
Τις παιδικές χορωδίες
Για τις λέξεις που χάνω [Βάγια Κάλφα, Απλά Πράγματα 2012]
Τις διαλέκτους των πουλιών
Τα ξόρκια μαγισσών
Αλχημείες ήχων και στίξεων
Το ανάποδο ερωτηματικό
Των Ισπανών
Την υπογεγραμμένη
Των αρχαίων Ελλήνων
Φθαρμένους παπύρους
Φλογισμένα χειρόγραφα
Που οι απολήξεις μπερδεύονται
Τις παιδικές χορωδίες
Για τις λέξεις που χάνω [Βάγια Κάλφα, Απλά Πράγματα 2012]
Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις
«Στα Ουράλια βροχή από φωτιές
Έπεφτε από τον ουρανό
Στα Ουράλια βροχή από φωτιές
Δεν ξύπνησαν
Οι φλόγες ήρθαν
Και τους τύλιξαν_»
Κι αν ακόμα δεν υπάρχει η αθανασία
Θυμήσου τα πτώματα των ποιητών
Που πλέουν στο ποτάμι
Πως οδεύουν γαλήνια προς την αιωνιότητα
Με στίγματα Άνοιξης χαραγμένα στους χαυλιόδοντες
Με σβόλους αίματος στο ρόδο των κροτάφων
Πια, αδυνατώ να πω πως μοιάζουν
Πολλές οι αμαρτίες που θα τους παρομοιάζουν
Με τις κουρούνες του Κώστα Καρυωτάκη
Με το πορτραίτο του Ντόριαν Γκραίη
Έτσι όπως η Σύλβια ξερνάει ένα Άριελ
Άγριος κρίνος της Δύσης το φαρμάκι
Δεν ξέρω τίποτα πια – δεν ξέρω με τι μοιάζουν
Όμως τη νύχτα αυτή – η οικογενειακή κατακόμβη
Υψώνεται προς κάποιον ουρανό γεμάτη χρέη
Και ίσως να είναι της γενιάς τους πράγματι οι τελευταίοι
Που φέρνουν τα μηνύματα σε λάθος πια καιρό
Και γίνομαι ποίηση – ανθός λέω κι εγώ
Έτσι όπως φυτρώνουν όλοι απ’ τα μάτια μου
Καθώς κάνω να κοιτάξω τον υστερόφημο ουρανό
Μάτια γαλάζια – ωσαννά – τα χείλη από λάβδανο
Κι εμβατήρια λαών – πώς να το πω
Ώ!
Αρθούρε Ρεμπώ!
Αρθούρε Ρεμπώ!
Αρθούρε Ρεμπώ! [Γιώργος Αλισάνογλου, Ο θάνατος των Ποιητών]
…………………………………………..