(τελευταία ανάρτηση στο ΕΠΙΝΕΙΟ νοσταλγίας μαγικού ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ) Σώματα ασώματα πέφτουν στη μοναξιά των Ονείρων και ονειρεύονται σύστοιχα αντικείμενα της εικόνας των Λέξεων
(λεζάντα): Επιδείνωση Άστατου Ποιήματος: «Να το φωνάξω τόσο δυνατά που να μην ξανακοιμηθεί κανένα Όνειρο, να τ’ ακούσει ο χρόνος και να το αφήσει να ονειρεύεται…» Έτσι, περιδιαβάζοντας με τη μέθοδο Brailleτη Ζωή εξιδανικεύεις Αλήθειες και ζεις Ποίηση, λένε…
Καθώς μία πεντάμορφη θέλει το τέρας, η Μαρία με τα κίτρινα το γείτονα, η Αριάδνη το μίτο, ένα πουκάμισο αδειανό η Ελένη, η Εύα το μήλο και η Άννα Μαρία Νεφέλη Να Μία Άλλη Λέξη Ανεμόεσσα σε ελεύθερο στίχο: «βότσαλο σε θαλασσινές σπηλιές ή Πλους Αεροστάτου κι ο ποιητής άδοξος που ’ναι ονειρεύεται Φεγγαροντυμένες με Αλαφροΐσκιωτο Οίστρο»
α ΣΤΕΡΗΤΙΚΟ σαρδάμ eΕΙΚΟΝΙΚΟ σαρδόνιο και σύμφωνα ένρινα και υγρά πίσω από το δάχτυλο άλλης όψης των πραγμάτων -σαράντα πέντε Γιάννηδες για μια Μαρία ελεύθερη σε πίνακα του ιμπρεσιονισμού κάθε τόσο κι άλλος ηλιοκαμένος συνειρμός…
από τον έβδομο ουρανό σε πέντε δρόμους SMSlibidoμε το ένα χέρι ψηλά και τ’ άλλο χέρι με Φαντασία και Λόγο να αγγίζει Μετέωρα στον κολπίσκο όπου λιώνουν τα πιο εμπιστευτικά μας ψέματα σαν την αλήθεια…
Άφωνος, Ενεός! με σύνδρομο στέρησης των λέξεων! Αλλιώς «δεν μ’ αφήνει να κλείσω μάτι» το τρόπαιο της έμπνευσης και πιο πολύ με ξαγρυπνά, παιδί φανατικό για γράμματα, στιγμιαία ευρηματικότητα πρωτογενής και σχεδόν μαγικός αισθησιασμός του στίχου που σε παίρνει ροδοδάχτυλη ως την αυγή
…………………………..
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΕΠΙΝΕΙΟ νοσταλγίας μαγικού ΡΕΑΛΙΣΜΟΘ» με κλικ ΕΔΩ