(τελευταία ανάρτηση στα ΦΩΤΟΔΕΝΔΡΑ ΛΗΘΗΣ) Κική Δημουλά, Η κακοκαιρία των προσχημάτων νοικοκυριά εν ολίγοις ολόκληρης ψυχής για μία ματαιότητα καλύτερη
(λεζάντα): Το ανέβαλες. Κακοκαιρία μεγάλη, πέσανε χιόνια, κλείσανε οι δρόμοι, πάγοι, μεγάλη ολισθηρότης. Καλά έκανες. Εάν δεν είναι ολισθηρή η επιθυμία προς τι να έρθει;
Έμοιαζε νύχτα εκτός κι αν ήταν
τεράστια κηλίδα εγκατάλειψης που
άδειασε μολύνοντας το πέρασμά του ο χρόνος
Άγνωστη μετακίνηση με πήρε και μ’ απόθεσε
μπροστά σε πρόσφατο παράθυρο
άχνιζε ακόμα ο μπουχός από την υπερθέρμανση
που δέχτηκε το όνειρο ως να πετύχει ρήγμα.
Κι είδα να μαίνεται έξω πόλεμος
Ποιος ο επιδρομέας ποιος ο στόχος άγνωστο
κι οι δυο ταμπουρωμένοι μες στη μεγάλη απειλή.
Πυρά εκ των άνω αποδεκάτιζαν σκοτάδια
και στη στιγμιαία φωταγώγηση του ολέθρου
επέπλεαν για λίγο στον αέρα
πολύ γνωστά σ’ όλους μας συντρίμμια
νοικοκυριά εν ολίγοις ολόκληρης ψυχής
οι κόποι της για μια ματαιότητα καλύτερη.
Αφηνιασμένοι προβολείς βυθίζονταν
στ’ απόμακρα ψαχνά των ουρανών-
τι ν’ αφανίσουν έψαχναν.
Εν τω μεταξύ καθ’ όλη τη διάρκεια του μεγάλου επικινδύνου
την πλάτη μου ξαράχνιαζε
ερωτική η ανάσα ενός άνδρα.
Δεν τον είδα. Έτσι από μόνο του
αναζωπυρώθηκε το φύλο του στην καχυποψία μου
παρ’ όλο που είχα ζήσει μια μακρά
περίοδο ειρήνης.
……………………………….