(τελευταία ανάρτηση στο ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ) Γιώργος Βέης, Κειμενοβουνοπλαγιά ανάμεσα στις κουρτίνες της βροχής κι εκείνη η αλάνθαστη λέξη στιλέτο να καρφώνεται στην καρδιά
(λεζάντα): Θα μου πει πάλι ότι η διατύπωση είναι που μετράει αυτή στήνει την αλήθεια στα πόδια της κι ότι αυτό το χαλί δεν ταιριάζει με τους πίνακες κι ότι το χιόνι που σκέπασε χθες την αυλή μας είναι μια προφητεία για την επερχόμενη καταστροφή… Παρεισφρέουν πάλι οι γλουτοί κι αναστατώνουν για τα καλά τη σύναξη της νύχτας: μπορούμε ν’ αντέξουμε, σήμερα τουλάχιστον κι άλλη δίπατα πραγματικότητα… κάτι από επανάληψη, κάτι από επανάληψη κι έρχεται ο οργασμός να δέσει με το όνειρο της Ρουθ!
Dementia primaria, καπνίζοντας
Πώς η καλή βελόνα ράβει τη λινάτσα πάνω στο καλάθι,
έτσι κι εγώ θα γίνω στο τέλος το μέλλον σου
μπροστά μας ανοίγεται η προοπτική της απόλυτης ευτυχίας
χωρίς ανταλλάγματα
κι όλα εκείνα τα σχέδια που χάραξες στο μπράτσο μου
χάρτες ηδονής
θα πολλαπλασιαστούν στο άπειρο
να κάνουν τον ουρανό μια πόλη για μας
άδειασε, σε παρακαλώ, το τασάκι στον κήπο,
από τα αποτσίγαρα και τις στάχτες σου
φυτρώνουν άγγελοι φύλακες και πουλιά του Αλιάκμονα
άνοιξε το παράθυρο να μπει ο λαιμός σου
ποτέ ξανά στο σινεμά
όλα τα έργα είναι αληθινά
εγώ θέλω αέρα
…………………………………………..