(τελευταία ανάρτηση στην ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΨΕΘΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ) Νίκος Εγγονόπουλος, Φέρε δω τα δυο διαμάντια που κρατάς στη φούχτα σου: αυτά είναι η Αγάπη
(λεζάντα)Ας ρίξουμε λουλούδια εκεί που εστάθηκε το τέρας, ας οδηγήσουμε στα ευεργετικά φρέατα τους «απολύτους εραστάς της αληθείας», ας ορκιστούμε πως δεν θα πεθάνουμε ποτέ… επιστρατεύοντας όλη την αγάπη που έχουμε μέσα μας κρυμμένη ενάντια στις δυνάμεις του κακού!
Στο θάνατο του ανθολόγου της «Υψηλής Αγάπης» (από την ποιητική συλλογή ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΟΔΩΝΕΣ)
Σε τι κατεσπατάλησες πάλε τη νύχτα χθες που μας επέρασε;Σε τι μετάνοιες υπεβλήθης, σε τι πειρασμούς υπέκυψες; Σε καταλαβαίνω, το βλέπω στα κλαϋμένα μάτια σου, στα κλάυματα που στεγνώσανε την καρδιά σου και το πετσί σου, και σ’ τα κατάντησαν, δυστυχισμένε, ωσαν κελάϊδημα πουλιού, ωσάν τους ξενιτεμένους μπακαλιάρους που ορτσάρουνε στο μεσιανό κατάρτι, να υποκαταστήσουνε τις σημαίες των τόσο ανιαρών φανατισμών. Φέρε δω τα δυο μαύρα διαμάντια που κρατάς στη φούχτα σου: αυτά είναι η αγάπη! Κι αυτό που κρατάς μέσα στην τσέπη του βρακιού σου, πέταχ’ το μακριά: είναι το περβάζι της αμαρτίας, είναι το σαράκι που τρώει τα σωθικά των «ντερτιλήδων», είναι η Αψίδα του Θριάμβου απ’ όπου περάσανε το λείψανό σου, Βενιαμίν Peret.
………………………
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ « Αλχημεία Ψευδαισθήσεων» με ΚΛΙΚ εδώ