(τελευταία ανάρτηση στο ΠΑΡΑΡΛΑΜΑ εις τον πάτον της ΕΙΚΟΝΑΣ των λέξεων) Αστερίας που ξέβγαλε στην άκρη του ο χρόνος
(λεζάντα): Το σώμα σου αστέρι που πήρε το χρώμα ενός φύλλου που ξάπλωσε, σφηνώθηκε, έμεινε ήσυχο ν' ακτινοβολεί την αγεφύρωτη απόσταση
Πετάς. Ανοίγω το φακό της μηχανής, ο αέρας έχει παγώσει, καθαρές οι γραμμές των λεωφόρων, βράχια, ακτές, μπλε σκούρες κι άλλες μικρές υγρές επιφάνειες, εκβολές των ρυακιών στο σκαμμένο δέρμα της γης, κλαδιά που έχουν πέσει απ' τον αόρατο τεράστιο κορμό που μας στήριζε, πλανήτες μικροί, αστερίας που ξέβγαλε στην άκρη του ο χρόνος εσύ,το σώμα σου αστέρι που πήρε το χρώμα ενός φύλλου που ξάπλωσε, σφηνώθηκε, έμεινε ήσυχο ν' ακτινοβολεί την αγεφύρωτη απόσταση,εγώ την επέλεξα για να σε δω καλύτερα,
πώς χάνεσαι έτσι εύκολα μες στο βάθος των πραγμάτων που δεν έχουν βάθος,είναι όλα διαυγή από 'δω, μετρημένα, διάτρητα, ένας πρόχειρος χάρτης, υπολογίζω με κομμένη ανάσα τις γωνίες, κι είσαι τώρα εκεί, περιμένω ένα δυο δευτερόλεπτα κι αμέσως το κλικ, καλή ήταν αυτή, κλικ και πάλι, βουΐζουν μες στ' αυτιά μου οι έλικες του ελικοπτέρου
............................
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΤΟΝ της εικόνας του Ποιήματος στίχοι εικονολάτρες, φωτογραφία ΛΕΞΙΘΗΡΑΣ» με κλικ ΕΔΩ