ΦΩΤΟΔΕΝΔΡΑ μαγικού (υπέρ)ρεαλισμού: πάρτε μαζί σας νερό, το μέλλον μας θα έχει πολλή ξηρασία:
(εκ περιτροπής επιλογές ποιημάτων από συλλογές των ποιητών:
Αναγνωστάκης Μανόλης
Βαλαωρίτης Νάνος
Εγγονόπουλος Νίκος
Εμπειρίκος Ανδρέας
Ελύτης Οδυσσέας
Δημουλά Κική
Καβάφης Κωνσταντίνος
Κακναβάτος Έκτωρ
Λειβαδίτης Τάσος
Σαχτούρης Μίλτος
Σεφέρης Γιώργος
Σινόπουλος Τάκης και
Χατζηλαζάρου Μάτση)
![]()
ΛΑΜΠΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΕΚΕΙΝΟ
ΠΟΥ ΑΓΝΟΩ, ΜΑ ΩΣΤΟΣΟ ΛΑΜΠΕΙ:
Αχ ομορφιά κι αν δεν μου παραδόθηκες ολόκληρη ποτέ, κάτι κατάφερα να σου υποκλέψω… Ώστε εκείνοι που αγαπιούνται είναι εδώ των δυο αστέρων και του ενός μονάχα πεπρωμένου: κάτι το ανεξακρίβωτο που υπάρχει παρόλα αυτά μέσα στο Μάταιο και στο Τίποτα… Εδώ, ενώ τα πετάγματά παραμένουν νομείς του μεγάλου ύψους, γράφουν κάθε τόσο και κάτι κύκλους οικειότητας πάνω από τη δική μας μικρή γη. Εδώ, δεν είναι συνεχώς ηλιόλουστα τα θαυμαστικά επιφωνήματα, και ο στοχασμός σαν να εξερευνά με όργανα πιο τελειοποιημένης επιμονής την απεραντοσύνη της ανησυχίας που μας περιβάλλει. Κι ένας ακόμα λόγος που πιάστηκα στο ελπίζον δόλωμα των στίχων… (Οδυσσέας Ελύτης, Τα Ελεγεία της Οξώπετρας)
ΒΑΔΙΖΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑΝ ΕΡΗΜΟ. ΑΚΟΥΣ ΕΝΑ ΠΟΥΛΙ ΝΑ ΛΕΛΑΗΔΑΕΙ.Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δένδρο. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ:
Πέρνα καμιά φορά απ’ τον ύπνο μου, συνήθως είμαι εκεί εκτός κι αν κλαίει το φεγγάρι ρωτώντας τι συμβαίνει. Πέρνα καμιά φορά. Μπες απ’ το πλάι, στάσου κάτω απ’ το γεφυράκι της παλάμης μου απ’ όπου ήσυχα κυλάω. Εκτός αν έχει ολότελα μαυρίσει το νερό, αν έχει μολυνθεί ο βυθός, οπότε θα με βρεις στου σεντονιού τις όχθες. Μη φοβάσαι. Πάρε μαζί σου αν θες για σιγουριά και την απαίτηση να μη σ’ αγγίξω διόλου. Ανανέωσε και τη ληγμένη άδεια να σε κοιτώ και σου υπόσχομαι εγκαίρως να ξυπνήσω ώστε να μη σε πάρει είδηση ο ύπνος σου ότι λείπεις! ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΜΑΖΙ ΣΕ ΧΛΟΗ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ Κικής Δημουλά με ΚΛΙΚΕΔΩ