(τελευταία ανάρτηση στο ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ) Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, Αν σου δώσουν ένα χαρτί με γραμμές, γράψε από την άλλη μεριά
(λεζάντα): Γλυκός ωσάν αυτό το φως ήταν ο έρωτας. Τραγούδα, τραγούδα, φωνή μου!
γιατί όσο υπάρχει ένα πράγμα που δεν το είπες
δεν είπες τίποτα!
δεν είπες τίποτα!
ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΒΑΓΟΝΙ
Κάποτε νιώθω
καθώς το ρόδι
που θα 'μαι μια μέρα, καθώς το φτερό
που θα 'μαι μια μέρα.
Και με τυλίγει ένα άρωμα, ξένο και δικό μου,
δικό μου κι ενός ρόδου·
και με περισυλλέγει μια περιπλάνηση ξένη και δική μου,
δική μου κι ενός πουλιού.
δικό μου κι ενός ρόδου·
και με περισυλλέγει μια περιπλάνηση ξένη και δική μου,
δική μου κι ενός πουλιού.
Τραγούδα, τραγούδα, φωνή μου!
γιατί όσο υπάρχει ένα πράγμα που δεν το είπες
δεν είπες τίποτα!
γιατί όσο υπάρχει ένα πράγμα που δεν το είπες
δεν είπες τίποτα!