τελευταία ανάρτηση στο Ιωβηλαίο ΛΕΞΕΩΝ που βλέπουν την εικόνα τους κάθε τρεις και τόσο μ’ άλλο στιχοπουκάμισοΝάσος Βαγενάς, Ο λαβύρινθος της Σιωπής, δοκίμιο για την Ποίηση
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με Ιωβηλαίο ΛΕΞΕΩΝ]
(λεζάντα): Παρά το υπέροχο δέρμα της μελαχρινής που κοιμάται σχεδόν αμέριμνα ολόγυμνη στο πλευρό μας, ό,τι μετράει είναι το σώμα μιας ουράνιας ξανθιάς που περιφέρεται με ηδυπάθεια στους κοιτώνες της φαντασίας μας. Αγνόησέ την ξαφνικά και θα δεις το όλο σύστημα να καταρρέει!...
Έτσι καθώς ο κατήφορος οδηγεί σταθερά στο βυθό υπάρχουν μικροί απροσδόκητοι λόφοι, ασήμαντα υψώματα που καθώς τα περνάς αισθάνεσαι για μια στιγμή πως ανεβαίνεις
Δεν είναι τόσο οι γοφοί αυτής της ημίγυμνης ξανθιάς ούτε τα ακατάστατα κρεβάτια στις προθήκες του σινεμά που συντηρούν το καινούργιο αυτοκίνητο του ιδιοκτήτη. Τους γοφούς θα μπορούσε να τους δει και μ’ άλλο τρόπο, μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις και να τους απολαύσει κανείς. Είναι κυρίως η σιωπή με την οποία ο πρωταγωνιστής ανάβει το τσιγάρο του στη σκηνή του μπαρ, έπειτα από την ατυχή στιγμή της εκμυστηρεύσεως.
Βλέποντας ένα φως ν’ ανάβει ξαφνικά σε μιαν από τις αποθήκες του χρόνου, ένας κατώτερος εκπαιδευτικός επιδεικνύει μια ταυτότητα ποιητή εξαπατώντας το νυχτοφύλακα, και απ’ ό,τι ανακαλύπτει εκεί αποκομίζει το πιο συγκλονιστικό επιφυλάσσοντας για τον εαυτό του τη μερίδα του λέοντος
Όλα όσα φαίνονται αδιάσειστα – μια απόδειξη, ένας ανδριάντας, ένα περίλαμπρο μέγαρο, ο βράχος του Γιβραλτάρ, ακόμη το συμπαγές γαλάζιο πάνω απ’ το κεφάλι μας –προϋποθέτουν μια στάση αμφίβολη ή ελαστική, η οποία, λαμβανομένων υπόψη των γεγονότων, είναι η πλέον κατάλληλη για την περίπτωση
Ακριβώς τη στιγμή που το θεσπέσιο σώμα της περνούσε με έκδηλη χαρά από την εφηβική ηλικία στη γυναικεία, το κοπάδι των περιστεριών που σκέπαζαν το στήθος της σηκώθηκε ξαφνικά, αποκαλύπτοντας απέραντες παρθένες περιοχές, κατάλληλες για κάθε είδους καλλιέργεια.
Είναι η ανεξιχνίαστη ιδιότητα των παραθύρων να δείχνουν κάτι περισσότερο απ’ ό,τι θα μπορούσε να μας επαρκεί που κάνει τα παράθυρα απαραίτητα. Άνθρωποι που μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτό το περισσότερο την παρουσία τους δεν την έχουν καν αντιληφθεί.
Σε τελευταία ανάλυση –πρόσθεσε ο σοφός- οι νόμοι του σύμπαντος παραμένουν αμετάβλητοι, Ο ουρανός κατά βάθος δεν είναι ουρανός. Ο ήλιος κατά βάθος δεν είναι ήλιος. Υπάρχει ένα γουρούνι σε κάθε πιάτο με χοιρινό όσο καλά και να το ’χεις ψήσει.
Είναι φανερό ότι κάθε χρώμα δεν μπορεί να νοηθεί παρά μόνο σε στενή συνάρτηση με το μαύρο.
…………………………………………