(τελευταία ανάρτηση στο Ιστολόγιο SMSλέξεων μαγικού ρεαλισμού) Δημήτρης Τανούδης, Στρόβιλος εναλλασσόμενων στάσεων από ψηφίδες που λαμπύριζαν σαν ουράνια βλεφαρίσματα
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με SMSμαγικού ρεαλισμού]
(λεζάντα): Κι έτσι το βραδινό σούρουπο περνούσε στο πρωινό χάραμα δίχως να παρεμβάλλεται άλλη διάσταση φωτός ανάμεσά τους, ακολουθώντας ένα σχεδιασμένο φεγγοβόλημα που εκτεινόταν σε μια ποικιλία από γκρίζες ανταύγειες, μια σκιά που έφθινε σε φως και ένα φως που παράλλαζε σε σκοτάδι, ένα πελώριο πινέλο, κρεμασμένο από το μάτι του ουρανού, που περιστρεφόταν ανάμεσα σε δυο παλέτες με αποχρώσεις του γκρίζου, βάφοντας την επιφάνεια της γης και τα πρόσωπα των ανθρώπων με την ωχρή αμφιλύκη μιας απέραντης άνοιξης.
Σπασμός
σαν περιστρεφόμενοι κόκκοι στο θυελλώδες παιδομάζωμα του σπασμού άνθρωποι ζαλισμένοι απ’ την αποθυμιά μπλέκονταν σ’ αξεδιάλυτες μάζες και άμορφα συμπλέγματα, γλώσσες χωμένες σε τρύπες, τρύπες χωμένες σε κλωνάρια, δάχτυλα που σφίγγαν το δέρμα με την κουλουριασμένη ασφυξία των φιδιών, νύχια καρφωμένα όπως τα σκυλόδοντα στα πρόσωπα, χείλη αιμόφυρτα απ’ τις πρώτες εκδορές λες και είχαν μασήσει αγκαθερά κοτσάνια τριαντάφυλλου, χείλη που ρουφούσαν άλλα χείλη σαν δυο βδέλλες κολλημένες στο στόμα [αποσπάσματα από το ΣΠΑΣΜΟ του Δημήτρη Τανούδη]
………………………………