τελευταία ανάρτηση στο ιστολόγιο ΦΩΤΟΔΕΝΔΡΑ ΛΗΘΗΣστο στήθος των βαθιών Ονείρων:Οδυσσέα Ελύτη, Εκεί που με τα μάτια μιας παρθένας άνοιγε ο καιρός κι άναβαν στις κορφές των χόρτων καβαλάρηδες
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με τα ΦΩΤΟΔΕΝΔΡΑ ΛΗΘΗΣ]
(λεζάντα): Γι’ αυτούς που με φωτιά ή μαχαίρι κίνησαν κακό θ’ ανάψει εδώ. Μην απελπίζεται ο σταυρός μόνο ας προσευχηθούν μακριά του οι μενεξέδες την ώρα που μεσ’ απ’ τα ουράνια θάμνα ο άνεμος αρπαγμένος απ’ τις φυλλωσιές φυσάει μακριά τη σκόνη του… Μα η νύχτα ανασηκώθηκε σαν πατημένη οχιά μόλις σταμάτησε για λίγο μεσ’ στα δόντια ο θάνατο – κι ύστερα χύθηκε μεμιάς ως τα χλωμά του νύχια!
-Δ-
Τώρα κοίτεται απάνω στην τσουρουφλισμένη χλαίνη
Μ’ ένα σταματημένο αγέρα στα ήσυχα μαλλιά
Μ’ ένα κλαδάκι λησμονιάς στ’ αριστερό του αυτί
Μοιάζει μπαξές που του ’φυγαν άξαφνα τα πουλιά
Μοιάζει τραγούδι που το φίμωσαν μέσα στη σκοτεινιά
Μοιάζει ρολόι αγγέλου που εσταμάτησε
Μόλις είπανε «γεια παιδιά» τα ματοτσίνορα
Κι η απορία μαρμάρωσε…
Κείτεται απάνω στη τσουρουφλισμένη χλαίνη.
Αιώνες μαύροι γύρω του
Αλυχτούν με σκελετούς σκυλιών τη φοβερή σιωπή
Κι οι ώρες που ξανάγιναν πέτρινες περιστέρες
Ακούν με προσοχή
Όμως το γέλιο κάηκε, όμως η γη κουφάθηκε,
Όλος ο κόσμος άδειασε με τη στερνή κραυγή.
Κάτω απ’ τα πέντε κέδρα
Χωρίς άλλα κεριά
Κείτεται στην τσουρουφλισμένη χλαίνη
Άδειο το κράνος, λασπωμένο το αίμα,
Στο πλάι το μισοτελειωμένο μπράτσο
Κι ανάμεσα απ’ τα φρύδια –
Μικρό πικρό πηγάδι, δαχτυλιά της μοίρας
Μικρό πικρό πηγάδι κοκκινόμαυρο
Πηγάδι όπου κρυώνει η θύμηση!
Ω μην κοιτάτε ω μην κοιτάτε από πού του
Από πού του ’φυγε η ζωή. Μην πείτε πώς
Μην πείτε πώς ανέβηκε ψηλά ο καπνός του ονείρου
Έτσι λοιπόν η μια στιγμή Έτσι λοιπόν η μια
Έτσι λοιπόν η μια στιγμή παράτησε την άλλη,
Κι ο ήλιος ο παντοτινός έτσι μεμιάς τον κόσμο!
……………………………….