τελευταία ανάρτηση από το ιστολόγιο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΡΟΡΑΜΑΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ: Γιώργος Χειμωνάς, Γαλάζια κρόσσια αγκαλιάς καθώς η ομιλία του ερχόταν όλο και πιο κοντά έτσι καθώς έρχεται όλο και πιο κοντά η παντοτινή ομιλία του κόσμου
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με ΓΙΩΡΓΟ ΧΕΙΜΩΝΑ]
Η αδελφή παρατήρησε μια άγνωστη γυναίκα σαν χωρισμένη στα δυο από έναν ορίζοντα
Η αδελφή παρατήρησε ότι πιο εκεί. Υπήρχε ένα κτήριο σαν άσπρη εκκλησία αλλά όχι ελληνική.Λουτρό και είχε ένα περιτείχισμα χαμηλό. Το περιτείχισμα είχε ένα άνοιγμα που θα ήταν η είσοδος και κοντά στο άνοιγμα και απ’ έξω. Έστρεφε την ράχη του στο κτήριο εκείνο που φαινόταν συλημένο. Στεκόταν ένας έφηβος ως δεκαπέντε χρονών. Αλλά πριν της ώρας ανδρωμένος. Εκοίταζε ολόισια μπροστά κι ήταν πολύ σοβαρός και σαν κλαμένος. Ανέραστος κι ασάλευτος σα να στερέωνε το μέρος εκείνο αλλά με μια κακιά ένταση. Λες και το πρόσωπό του και το σώμα του να είχαν αρχίσει να σπαν από μέσα αλλά τίποτα δεν φαινόταν ακόμα. Να υπέφερε αλλά ήταν αναγκασμένος κι από δική του ανάγκη αναγκασμένος.
Ήταν γυμνός και κουρασμένος σαν στρατιώτης.Αλλά ήταν τυλιγμένος σ’ ένα μακρύ κι άσπρο χαρτί. Κιτρινισμένο και χοντρό χαρτί και τον τύλιγε με μεγάλες πτυχές σαν δαγκάνες. Έτριζε στο ελαφρύ φύσημα του ανέμου. Άρχισε να βρέχει. Μάλλον περιστεκόταν από ένα αδυσώπητο καθήκον πένθους. Έτρεμε από το κρύο αλλά το τελειωτικό του πρόσωπο έδειχνε την αμετάκλητη απόφαση του πένθους.
………………………………………………….