Τελευταία ανάρτηση στο ιστολόγιο: ΔΕΝ ΑΝΘΗΣΑΝ ΜΑΤΑΙΩΣ ΤΟΣΑ ΘΑΥΜΑΤΑ: Έκτωρ Κακναβάτος, Τον άρπαξε το σύννεφο της Κυριακής και πάει αυλάκι μέσα στη σιωπή
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με ΔΕΝ ΑΝΘΗΣΑΝ ΜΑΤΑΙΩΣ]
(λεζάντα): Απ’ έξω τίποτα το ιδιαίτερο όπως όλοι μας. Δυο κάτω άκρα δυο άνω, είκοσι δάχτυλα που εξημέρωναν τον ύπνο. Ο δείχτης, ο μέσος, ο αντίχειρας στερεά γωνία σαν έσμιγε η ψυχή με ίσκιους. Κρανίο έγχορδο όπως όλοι μας… Επάγγελμα δικτυωμένος μεταρσιωτής νομικών προσώπων. Φρονήματα ελαφρώς σπογγώδη ποδοσφαιρικά, σου λέω τέλειος καθόλα σύμφωνος με τις προδιαγραφές της αποστολικής μας διακονίας, δικός μας άνθρωπος… Μόνο που – ώρα φεγγαράδας- βρε παιδί μου εκείνη η διαφάνεια στο δέρμα του φέγγιζε όλος από μέσα του αλλιώτικος με τη χοάνη προς τα πάνω παραβολικός, το κεφάλι κάτω τα πόδια διεστώτα τον ανήφορο, κέντρο συμμετρίας το δωδεκαδάχτυλο, σημείο πως κάποτε ήτανε πηγάδι, το χέρι του χωμένο ως τον ώμο στο λάρυγγα του φεγγαριού έπαιρνε μηνύματα. Ύστερα πόρτα-πόρτα πουλούσε σπέρμα πρωινό και προσωπεία.
Κανάλι Έντεκα (από την ποιητική συλλογή ΔΙΗΓΗΣΗ)
Πρόβλεψη: τρεις παρανοϊκοί, οι δυο κιθάρες
ο άλλος ντράμερ πλοηγός επιληψίας
τον άρπαξε το σύννεφο της Κυριακής
και πάει με λάβαρα του συνδικάτου
λιτανεύοντας.
Τρακόσοι καταναλωτές βλάκες εδάφους
ακέφαλοι της τσίχλας, οπαδοί ψυγείων
μεγαλουργοί απαλλοτριωτέες Θερμοπυλών
κι ο ξιφίας Παφλαγόνας ο τηλεοπτικός
Μωυσής, η ξενοδοχειακή μονάς
βασιλιάς Μίνως.
Των Ατρειδών βαριά κληρονομιά πέρα
πέτρωσε σε Αργολίδες
ο λυγμός στ’ Απέννινα ξυλόφωνο
τα γονίδια των Σοβιέτ,
ο άγνωστος χ λιμενεργάτης,
οι βάνες του πετρελαίου,
η σκουριά Σαχάρα
τι πονοκέφαλος η Μάλτα, oh my Lord
τότες Δημήτριε…
………………………………………..