(τελευταία ανάρτηση στο ιστολόγιο Από ΜΗΧΑΝΗΣ Θεοί Λέξεων με το Γόρδιο Χρησμό τους (Επίνειο Νοσταλγίας Μαγικού Ρεαλισμού): Τάσος Κάρτας, Από μηχανής ΘΕΟΙ λέξεων Επιούσιας Ομοιοκαταληξίας
![http://epineiopinakotis.blogspot.gr/]()
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με από ΜΗΧΑΝΗΣ Θεούς ΛΕΞΕΩΝ]
(λεζάντα): Οι λέξεις μέσα στο ποίημα, εικόνες σκέψεων και συναισθημάτων είναι και οι εικόνες που τις έντυσαν, λαβύρινθος επιθυμίας λέξεων «για πράγματα που αρχίζουν να συμβαίνουν» ερήμην –
στίχοι εικονολάτρες, φωτογραφία λεξιθήρας και η ευπροσήγορη ηχώ της μοναξιάς
Μα η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή, λέει ο ποιητής,
ένας Φαύλος Κύκλος λόγων
«που πνίγηκαν στο χρυσό πηγάδι της σελήνης»,
εκεί όπου
«φαινόμαστε μαύροι και άσπροι και ζούμε τη φθορά
πάνω σε μιαν ελάχιστη πραγματικότητα».
Ό,τι κι αν συναντήσεις όμως στην e-ΕΝΔΟΧΩΡΑ μου,
μην πεις ότι η ΕΙΚΟΝΑσε ξεγέλασε,
πως φταίνε οι λέξεις,
κλεψύδρες σε τόση μελαγχολία…
«δίνες επιθυμιών στα έγκατα κτερίσματα της ρέμβης»…
Αν πάλι ψάχνεις
«κοράλλια και μαργαριτάρια,
κεχριμπάρια κι έβενους,
κάποιο ξανάσασμα,
μιαν επαλήθευση σχεδόν αιωνιότητας,
τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης»,
ή «ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής»,
πρέπει πρώτα να «κουβανείς μες στην ψυχή σου
«έξι και μια τύψεις για τον ουρανό»
κι «εφηβεία λέξεων τελευταίου σώματος
με «κατανόηση της ματαιότητος των μεγαλείων».
Τότε η «υπεροψία και η μέθη» δε σε γέλασε.
Ο δούρειος ίππος
για την επιούσιο ομοιοκαταληξία
προπατορικής σταγόνας από μετάξι
δεν είναι αντικατοπτρισμός…
και «εύφλεκτοι ορίζοντες σιωπής»,
«ροδόσταμο στη στύση των ονείρων»
θα συνθέτουν
«ένα τοπίο ανοχής στην εύγλωττη μας Κυριακή» ,
αυτό που οι σοφοί το λένε ΠΑΛΙΝΤΟΝΟ ΑΡΜΟΝΙΗ
στων υακίνθων την παντάνασσα σιωπή.
Ω μοναξιά εισχωρείς μέσα στο βράδυ δια πυρός και συμβόλων!
Ω κλητική ονείρωξη υποτελής σε γραμματικές συναισθημάτων
όταν υποφώσκει προπαραλήγουσα μακρά συνωστισμού σιωπής βοώντος
(λεζάντα): Οι λέξεις μέσα στο ποίημα, εικόνες σκέψεων και συναισθημάτων είναι και οι εικόνες που τις έντυσαν, λαβύρινθος επιθυμίας λέξεων «για πράγματα που αρχίζουν να συμβαίνουν» ερήμην –
στίχοι εικονολάτρες, φωτογραφία λεξιθήρας και η ευπροσήγορη ηχώ της μοναξιάς
Μα η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή, λέει ο ποιητής,
ένας Φαύλος Κύκλος λόγων
«που πνίγηκαν στο χρυσό πηγάδι της σελήνης»,
εκεί όπου
«φαινόμαστε μαύροι και άσπροι και ζούμε τη φθορά
πάνω σε μιαν ελάχιστη πραγματικότητα».
Ό,τι κι αν συναντήσεις όμως στην e-ΕΝΔΟΧΩΡΑ μου,
μην πεις ότι η ΕΙΚΟΝΑσε ξεγέλασε,
πως φταίνε οι λέξεις,
κλεψύδρες σε τόση μελαγχολία…
«δίνες επιθυμιών στα έγκατα κτερίσματα της ρέμβης»…
Αν πάλι ψάχνεις
«κοράλλια και μαργαριτάρια,
κεχριμπάρια κι έβενους,
κάποιο ξανάσασμα,
μιαν επαλήθευση σχεδόν αιωνιότητας,
τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης»,
ή «ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής»,
πρέπει πρώτα να «κουβανείς μες στην ψυχή σου
«έξι και μια τύψεις για τον ουρανό»
κι «εφηβεία λέξεων τελευταίου σώματος
με «κατανόηση της ματαιότητος των μεγαλείων».
Τότε η «υπεροψία και η μέθη» δε σε γέλασε.
Ο δούρειος ίππος
για την επιούσιο ομοιοκαταληξία
προπατορικής σταγόνας από μετάξι
δεν είναι αντικατοπτρισμός…
και «εύφλεκτοι ορίζοντες σιωπής»,
«ροδόσταμο στη στύση των ονείρων»
θα συνθέτουν
«ένα τοπίο ανοχής στην εύγλωττη μας Κυριακή» ,
αυτό που οι σοφοί το λένε ΠΑΛΙΝΤΟΝΟ ΑΡΜΟΝΙΗ
στων υακίνθων την παντάνασσα σιωπή.
Ω μοναξιά εισχωρείς μέσα στο βράδυ δια πυρός και συμβόλων!
Ω κλητική ονείρωξη υποτελής σε γραμματικές συναισθημάτων
όταν υποφώσκει προπαραλήγουσα μακρά συνωστισμού σιωπής βοώντος
«ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ’ΡΘΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ»
………………………………………………….