(τελευταία ανάρτηση στο ΕΠΙΝΕΙΟ νοσταλγίας μαγικού ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ) Τάσος Κάρτας, Δολώνω μ’ άδειους στίχους αγκίστρια SMSμήπως και πετύχω μεστή τη διάθεσή σου για ονειροπολήσεις
(λεζάντα): Είπαμε όσα δε φτάνει η αλεπού… τα κάνει λυρισμό και ωραία λόγια – να ’χουμε κάτι να κρυβόμαστε πίσω απ’ τις εικόνες των λέξεων μας με το γόρδιο χρησμό τους
Αυτοσαρκάζοντας τον αδιέξοδο ποιητικό μου οίστρο…
δρομολόγια επιθυμιών αεί και νυν μ’ επιστροφή από το ζουμ όπου δαγκώνει τα όνειρα στις ρώγες: ναύλος για τη λινή κοιτίδα της κυριολεξίας…
κι από την έξω τη μεριά γυναίκα σε στάση φαύλης αναμονής άκρατη ποζάρει στη δίνη της παρομοίωσής της καθώς από το διερχόμενο ανοιχτό παράθυρο ξεπροβάλλει προσεχώς σαν το κυρίως θέμα ειδυλλιακό τοπίο νεκρής φύσης, που με τους σταλακτίτες επικεφαλής σεληνιάζεται ανερμάτιστα με κιβωτό χρωμάτων
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΕΠΙΝΕΙΟ νοσταλγίας μαγικού ΡΕΑΛΙΣΜΟΘ» με κλικ ΕΔΩ