(τελευταία ανάρτηση στη ΦΕΡΤΗ ΥΛΗ ΜΕΛΙΤΟΣ) Επιτέλους πάψε να με βάζεις στα ποιήματα, κουράζομαι να τρέχω όλη μέρα από στίχο σε στίχο…
(λεζάντα): Ξέρω πως είναι η τελευταία φορά, το τελευταίο κείμενο. Σου προσφέρω ένα μπαλόνι με λέξεις. Σηκώνεσαι ψηλά στον ουρανό.
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΦΕΡΤΗ ΥΛΗ ΜΕΛΙΤΟΣ» με κλικ εδώ:
(λεζάντα): Ξέρω πως είναι η τελευταία φορά, το τελευταίο κείμενο. Σου προσφέρω ένα μπαλόνι με λέξεις. Σηκώνεσαι ψηλά στον ουρανό.
«Θέλω» της είπε «να φτιάξω μία κιβωτό.
Θα κλείσω μέσα σε ζευγάρια όλα τα είδη της αγάπης μου.
Τα παχύδερμα απογεύματα χωρίς εσένα
που περπατούν αργόσυρτα
τινάζοντας τις προβοσκίδες στον αέρα
τις αγριόχηνες των φιλιών
που ποτέ δεν άγγιξαν τα χείλη μου
τις λαίμαργες ύαινες του πόθου μου
τους σκορπιούς της απουσίας σου».
Αυτή χαμογελούσε τρυφερά, όπως νανουρίζουμε τον πόνο.
«Αχ εσείς οι ποιητές», αναστέναξε βαθιά,
με τα μαυσωλεία ποιήματα κοροϊδεύετε τον χρόνο».
Έβγαλε το μαύρο της φουστάνι,
κι όλο το τώρα κύλησε μεταξωτό στο πάτωμα.
Και ύστερα τον οδήγησε στην πιο αρχαία κιβωτό,
στο ολόγυμνό της σώμα
Τώρα ξέρεις, έτσι αποχαιρετώ εγώ, αυτός είναι ο δικός μου τρόπος.
Θα κλείσω μέσα σε ζευγάρια όλα τα είδη της αγάπης μου.
Τα παχύδερμα απογεύματα χωρίς εσένα
που περπατούν αργόσυρτα
τινάζοντας τις προβοσκίδες στον αέρα
τις αγριόχηνες των φιλιών
που ποτέ δεν άγγιξαν τα χείλη μου
τις λαίμαργες ύαινες του πόθου μου
τους σκορπιούς της απουσίας σου».
Αυτή χαμογελούσε τρυφερά, όπως νανουρίζουμε τον πόνο.
«Αχ εσείς οι ποιητές», αναστέναξε βαθιά,
με τα μαυσωλεία ποιήματα κοροϊδεύετε τον χρόνο».
Έβγαλε το μαύρο της φουστάνι,
κι όλο το τώρα κύλησε μεταξωτό στο πάτωμα.
Και ύστερα τον οδήγησε στην πιο αρχαία κιβωτό,
στο ολόγυμνό της σώμα
Τώρα ξέρεις, έτσι αποχαιρετώ εγώ, αυτός είναι ο δικός μου τρόπος.
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΦΕΡΤΗ ΥΛΗ ΜΕΛΙΤΟΣ» με κλικ εδώ: