(τελευταία ανάρτηση στα SMSλέξεων μαγικού ρεαλισμού) Διαπραγματευόμαστε το μέλλον λες και πρόκειται για βολικό αιδοίο
(λεζάντα): Βυθός, όπως θα λέγαμε σύμπαν: συλλαβές από ψυχή να τις αλέθουμε στο στόμα… Το μάτι του Ποιητή διαθέτει καθαρότητα, πρέπει να διαθέτει καθαρότητα. Αλλά η καθαρότητα μοιάζει στο τέλειο του θανάτου. Άρα το μάτι του Ποιητή υποφέρει από το σύνδρομο του μονόδρομου…
Όπου ΠΟΙΗΤΗΣ σκέψου δημιουργία, όπου ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ σκέψου επανάσταση, όπου ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ σκέψου αναγκαίος χρόνος, όπου ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ σκέψου στιγμή, όπου ΣΤΙΓΜΗ σκέψου καθαρότητα. Ο κίνδυνος δεν βρίσκεται στην έκρηξη αλλά στη διάρκειά της, ο κίνδυνος δε βρίσκεται στην καθαρότητα αλλά στην εμμονή της… Όταν η θάλασσα αδιαφορεί σαν μάρμαρο, όταν τα σύννεφα διηγούνται άπνοιες, τα φυλλοβόλα μνημονεύουν το καθήκον της φθοράς, η κίνηση σαν φυτεία αειθαλών, το λευκό χαρτί ένα ασφαλές ερμάριο, το φως μια ενέδρα υπεράνω υποψίας, πρέπει να κρύβεις την κραυγή σου: ασπασμός ή αλληγορία της αλήθειας, που εξορύσσουν την επαύριον; Με την αφή ανοίγονται τα πρόσωπα της ψυχής: το ανθισμένο μελάνι των θυμαριών και η εμμονή ως πέρασμα από μελίσσια και τζιτζίκια [κτερίσματα στίχων από την ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΠΙΩΝ του Σταύρου Σταμπόγλη]
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «SMSεάλωσαν οι λέξεις πρώτων αριθμών μαγικής +ΟΥΣΙΑΣ» με κλικ ΕΔΩ
