(τελευταία ανάρτηση σ’ αυτό το ιστολόγιο)
Ανδρέας Εμπειρίκος, Η νέα γυναίκα κρατούσε στα χέρια της το ανάβλεμμά της
(λεζάντα): Η λησμοσύνη που θρηνεί τα χτένια τα φαγωθέντα από τον πόντο διαρκεί σαν μια πλεκτάνη στο κέλυφος της συστηματικής ανιστορήσεως του στήθους… Κυκλικώς ξεκινώντας φτάσανε τα θρύψαλλα του τηλεβόλου ενωρίτερα και από το γδούπο του Φωτός
Συμπλήρωσις Φορτηγού Ατμόπλοιου
Σαν τα νερά ενός ορκωτού δικαστηρίου ταράχθηκε η γαλήνη των ματιών της, αλλά το ανάβλεμμά της κατίσχυσε εν τέλει και πέταξε στην αιθρία του θολωτού της ονείρου όπως πετά μια μύγα από τν μύτη ενός κοιμωμένου παιδιού στην τύρβη μιας πολύφωτης σιγής. Τότε οι τηρηταί των νόμων συνελθόντες απεφάσισαν να σκοτώσουν την σιγή μια για πάντα και να στήσουν ακριβώς στο ίδιο σημείο το άγαλμα της γαλήνης των ματιών της γιατί η νέα γυναίκα κρατούσε στα χέρια της το ανάβλεμμά της σαν θαυματουργό φίδι
………………………………………………………..
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΚΑΡΟΥΖΟΣ Νίκος Διάττων ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ Μίλτος Κληρονόμος ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ Έκτωρ Λυγμός ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ Μάνος Ανισόρροπη Μούσα» με κλικ εδώ