(τελευταία ανάρτηση στην ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΨΕΘΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ) Έκτωρ Κακναβάτος, Οι κουπολάτες ρεμάλια λαιστρυγόνων όσο να λύσουν τις πρυμάτσες πουλάνε τ’ αζιμούθια
(λεζάντα)Ετούτος και ο άλλος δρόμος σ’ έπαιρνε το κατόπι μες στους ίσκιους σπάζοντας την πόρτα μας μπαίνοντας βγαίνοντας ψάχνοντας ο αντίχριστος για θηλυκό μια νεραντζιά μια προσευχή με τις πλεξούδες κρυμμένη στα στρωσίδια
………………
Πάνω σ’ αυτό σπάνε με το σεισμό οι ουσίες
κι ορμούνε τα νέα ονόματα:
γιαλός γυαλί αλίαρτος
οι κουπολάτες ρεμάλια λαιστρυγόνων
τις ξέρει πούθε μιλημένοι
του χαμού χύνονται του ναύκληρου
σε λίγο γύφτικα καρφιά πλάι στα μηλίγγια
του οι κάργιες
όσο να λύσουν τις πρυμάτσες πουλάνε
τ’ αζιμούθια δίχως εντόσθια οι Φοίνικες…
Κι ο άλλος
τι κατάρτι θε μου ανάμεσα της σιωπής
τι φθισικός και τι αμίλητος
ακόμη του Λαέρτη ο γιος
για ένα νησί τα μάτια του πικρά του απήγανου
για κάτι άπιαστο του νου που λέει
δεν έπεσε με κουρσεμούς
ούτε με Τροίες και με Πρίαμους και φεύγει
κατά που μήτε Αχαιοί μήτε κουπιά
πορεία
ή γλάρος.
………………………
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ « Αλχημεία Ψευδαισθήσεων» με ΚΛΙΚ εδώ