(τελευταία ανάρτηση στην ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ ΑΣΤΑΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ) 43ηΧρυσηίδα Ρέμβης: Μακριά πολύ μακριά στην Ατλαντίδα Γη της Ποίησης
![]()
(λεζάντα): Τάσος Κάρτας, Αντικατοπτρισμός ασέληνης νύχτας, που πάντα μέσα μου παλιννοστεί πανσέληνος
θα μαθαίνεις αναπνοές και χρώματα
στο ιδεόγραμμα μιας ζωής
μακριά πολύ μακριά στην Ατλαντίδα Γη της Ποίησης
Έτσι έφυγες απ’ την κλειστή την πόρτα
όπως υποχωρεί ο άνεμος
σφυρίζοντας
Αποθέωση έσω ερημίας
που ανάμεσα σε δυο μαινόμενα βλέμματα
άστραψε γαλάζιο ουρανό
κι ύστερα βρόντηξε δαιμονισμένες σιωπές
νηστεύοντας το περιττό ενδεχόμενο φιλί
του «σ’ αγαπώ»
Και πώς να την εκλάμψεις τόση σιωπή
συμμαζεύοντας το πεταμένο
ανάμεσα σε δυο στιχάκια
«αντίο»
………………………………………………….
θα μαθαίνεις αναπνοές και χρώματα
στο ιδεόγραμμα μιας ζωής
μακριά πολύ μακριά στην Ατλαντίδα Γη της Ποίησης
Έτσι έφυγες απ’ την κλειστή την πόρτα
όπως υποχωρεί ο άνεμος
σφυρίζοντας
Αποθέωση έσω ερημίας
που ανάμεσα σε δυο μαινόμενα βλέμματα
άστραψε γαλάζιο ουρανό
κι ύστερα βρόντηξε δαιμονισμένες σιωπές
νηστεύοντας το περιττό ενδεχόμενο φιλί
του «σ’ αγαπώ»
Και πώς να την εκλάμψεις τόση σιωπή
συμμαζεύοντας το πεταμένο
ανάμεσα σε δυο στιχάκια
«αντίο»
………………………………………………….
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «Επιδείνωση Άστατου Ποιήματος 69 Χρυσηίδων Ρέμβης» με κλικ ΕΔΩ