(τελευταία ανάρτηση στις ΙΣΤΟΡΙΕΣ λέξεων με αρχή μέση και ΓΑΜΑ Λυκείου)Ο Δήμος και ο Δείμος, τα δυο αδέλφια και παιδιά του Άρη και η σύγχρονη αστική δημοκρατία (ή δειμοκρατία;)
(λεζάντα): Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να εξηγήσω τι είναι ο «δήμος» ή η «εκκλησία του δήμου», το πολιτειακό αυτό επίτευγμα των μόνων προγόνων που καταδεχόμαστε να αναγνωρίσουμε. Ίσως χρειάζεται όμως να πω δυο λόγια για τον «δείμο», ή ακριβέστερα τον «Δείμο». Ο Δείμος ήταν αδερφός του Φόβου. Ο Φόβος ήταν ο θεός του φόβου και ο Δείμος του τρόμου. Αυτό σημαίνει και το όνομά του. Τρόμος.
Τα δυο αδέρφια ήταν γιοι και συνοδοί του Άρη, του θεού του πολέμου. Ήταν ακόμα η εποχή που ο δήμος βρισκόταν στην αγορά και ο Δείμος στα πεδία των μαχών.
Με αφορμή την οικονομική κρίση το σκηνικό στη νεοελληνική κοινωνία ξανάγινε συγκρουσιακό, έτσι όπως γίνεται πάντα όπου και όταν οι πολλοί εξαθλιώνονται και οι υπεύθυνοι για την εξαθλίωση προσπαθούν να αποποιηθούν των ευθυνών τους χρησιμοποιώντας το παλιό δοκιμασμένο κόλπο του «όχι εγώ, εσύ».
Και η σύγκρουση είναι πράξη πολεμική. Ειδικά, δε, όταν παύει να είναι σύγκρουση λεκτική ή πολιτική και αποδεδειγμένα γίνεται σύγκρουση πράξεων με άσκηση βίας, τότε κατά μία έννοια είναι πόλεμος.
Και ο πόλεμος έχει σαν συνοδό του τον τρόμο. Μαζί με τον πόλεμο, λοιπόν, που οι κυβερνήσεις της τελευταίας τριετίας εξαπέλυσαν ενάντια στο λαό, το δήμο, εξαπέλυσαν και τον τρόμο. Είναι μία εκστρατεία που μέχρι στιγμής έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία. Εκεί που τα σπασμένα κεφάλια σε πορείες, οι νεκροί από δακρυγόνα, η επίθεση σε ολόκληρες κοινότητες -Κερατέα, Σκουριές-, οι συλλήψεις για μικροχρέη, οι «ζαρντινιέρες», οι αυτοκτονίες και η κάθε μορφής κρατική βία δεν αρκούν, επιστρατεύεται ο τρόμος. Ο τρόμος όπως πωλείται κατευθείαν από το ίδιο το κράτος ή από τα βαποράκια του, τύπου Χρυσής Αυγής. Ο τρόμος για τους μετανάστες, τους αριστερούς, τους αναρχικούς, τους «γείτονες».
…………………………………………
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΙΣΤΟΡΙΕΣ λέξεων με αρχή μέση και ΓΑΜΑ Λυκείου» με κλικ ΕΔΩ