(τελευταία ανάρτηση στα ΦΩΤΟΔΕΝΔΡΑ ΛΗΘΗΣ) Οδυσσέας Ελύτης, Η χώρα όπου κανένας πλέον δεν κατοικεί εξακολουθεί να υπάρχει
(λεζάντα): Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα… Ω μουσική ω Κυριακή συννεφιασμένη στον μέσα κόσμο του καθρέφτη εκεί που βηματίζω ψάχνοντας την αληθινή μου μέρα, που κρατώ κι ανοίγω σαν ομπρέλα παλαιή τη θάλασσα πάνω από το κεφάλι μου λάμπει ο βυθός με τα χρωματιστά του βότσαλα σαν άστρα…
Ω μουσική ω Κυριακή συννεφιασμένη
σε μια συνοικία μακρινή με σπίτια δίπατα κλειστά
κάτω απ’ την επιφάνεια του νερού όπου γερνώ
σαν σε καθρέφτη και κοιτάζομαι
ώρες πολλές πώς να περάσω μέσα
να περάσω από
την άλλην όψη των πραγμάτων
με το ελικτικό μαλλί μου ξετυλίγοντας
κύκλους διαδοχικά
να κατέβω και τους εφτά ουρανούς εωσότου
η αντανάκλαση
των αγγέλων μ’ αρπάξει
ο Γιάννης η Άννα ο Νίκος με πελώριες
φτερούγες όπως του Θεοτοκόπουλου
μετεωρισμένοι αρχίσουν σιγανά
μια ψαλμωδία κι ανοίξουν πάλι τα παράθυρα
επικοινωνήσουν οι ανθοπώλες με τεράστιες ανεμώνες
περασμένες στ’ αυτιά τους σαν ακουστικά