Γηράσκω αεί μέσα σε Μεσσίες στίχων μακριά μιαν άλλη σοφία λέξεων ποθώντας, γυμνή αλήθεια μιας στιγμής μ’ άδοξο τέλος (ανακύκλωση πέντε Χρυσηίδων Ρέμβης από ανέκδοτη συλλογή… Είπαμε όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει λυρισμό και ωραία λόγια)
Οι λέξεις μέσα στο ποίημα, εικόνες σκέψεων και συναισθημάτων είναικαι οι εικόνες που τις έντυσαν,λαβύρινθος επιθυμίας λέξεων «για πράγματα που αρχίζουν να συμβαίνουν» ερήμην – στίχοι εικονολάτρες, φωτογραφία λεξιθήρας και η ευπροσήγορη ηχώ της μοναξιάς… Ένα στίχο παντογνώστη αφηγητή ονειρεύομαι με εσωτερική εστίαση συν πλην ουσίας με ΚΛΙΚ εδώ