ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: αν μ’ αγαπάς, έλα να κάνουμε έρωτα μες των Λέξεων τα Τρελά Νερά
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με το ιστολόγιο «ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ»]
Τάδε Έφη Ίμερος: «Αν μ’ αγαπάς έλα να κάνουμε έρωτα»:
ΤΡΟΪΚΑ, λέει, είναι ρωσικό έλκηθρο που σύρεται από τρία άλογα, ζεμένα κατά μέτωπο και κάθε ομοιότητα μ’ άλλες τρόικες υπονοεί περισσότερα απ’ όσα συμβολίζει. Στη συγκυρία ηλεκτρονικών αναρτήσεων, τώρα, ΤΡΟΪΚΑ είναι ο τυχαίος κωδικός του τρέχοντος ιστολογίου, όπου κάθε δεκαήμερο αποδελτιώνονται τρία αντιπροσωπευτικά ποιήματα από παλιότερες εμβληματικές ποιητικές συλλογές. Ρεζέρβαπέντεδρόμωνστονέβδομοουρανό, θα πεις
Ερεδύοανορθόγραφοκαιτρίαδυικό!Άμαέχειςτύχη, τρίαπουλάκιακάθονται, ηΚόκκινηΚλωστήδεμένη
και ταΠράσιναΆλογαστη Βουβωνική σου χώρα! Πινακωτη- πινακωτηκαιβγαίνουνλέξειςπολύτροπες, ΆσωτοιΣτίχοι, ΠοίημαΚολοβόστιλβοντοςποδηλάτου στην ευκτική του Μοναξιά... Μ'αυτότοπλευρόνακοιμάσαι ΜαρίαμετακίτρινακαιτοΓόρδιοΧρησμό σου. Τα πράσινα, τα μαύρα τα συριστικά, σύμφωνα τα Πάνδημα Σώματα καιροφυλακτούσαν μέσα στο Ποίημαδια της εις άτοπον απαγωγής! Ένα δύο τρία χάσματα της άλφα βήτα γάμα Σιωπήςμε ανοιχτή την πόρτα της Κραυγής των Φωνηέντων, βραχέων και μακρών… Το παιχνίδι είναι σικέ ως την Κατακλείδα όπου ο Ποιητής με το μυαλό στα εγκαταλελειμμένα ποιήματα με λύπη διαπιστώνει ότι, τελικά, δεν υπάρχει ούτε «ένα ποίημα που να γαμεί και να δέρνει γιατί τοάθλημα είναι βαρύ» (δοκιμέςνάρκηςτου άλγουςμε παραποίηση ΤάσουΚάρτακαι μια εικόνα που αλλάζει στιχοπουκάμισο όπου φυσά ο άνεμος)
Ερεδύοανορθόγραφοκαιτρίαδυικό!Άμαέχειςτύχη, τρίαπουλάκιακάθονται, ηΚόκκινηΚλωστήδεμένη
και ταΠράσιναΆλογαστη Βουβωνική σου χώρα! Πινακωτη- πινακωτηκαιβγαίνουνλέξειςπολύτροπες, ΆσωτοιΣτίχοι, ΠοίημαΚολοβόστιλβοντοςποδηλάτου στην ευκτική του Μοναξιά... Μ'αυτότοπλευρόνακοιμάσαι ΜαρίαμετακίτρινακαιτοΓόρδιοΧρησμό σου. Τα πράσινα, τα μαύρα τα συριστικά, σύμφωνα τα Πάνδημα Σώματα καιροφυλακτούσαν μέσα στο Ποίημαδια της εις άτοπον απαγωγής! Ένα δύο τρία χάσματα της άλφα βήτα γάμα Σιωπήςμε ανοιχτή την πόρτα της Κραυγής των Φωνηέντων, βραχέων και μακρών… Το παιχνίδι είναι σικέ ως την Κατακλείδα όπου ο Ποιητής με το μυαλό στα εγκαταλελειμμένα ποιήματα με λύπη διαπιστώνει ότι, τελικά, δεν υπάρχει ούτε «ένα ποίημα που να γαμεί και να δέρνει γιατί τοάθλημα είναι βαρύ» (δοκιμέςνάρκηςτου άλγουςμε παραποίηση ΤάσουΚάρτακαι μια εικόνα που αλλάζει στιχοπουκάμισο όπου φυσά ο άνεμος)
με ΚΛΙΚ ΕΔΩ