ΜΑΡΣΙΠΟΣ ΠΟΣΙΜΟΥ ΧΡΥΣΟΥ: πέντ’ άρτους Ποίησης δώσε ημίν σημέρον
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με τις 69 ΧΡΥΣΗΙΔΕΣ ΡΕΜΒΗΣ Τάσου Κάρτα]
Σύναξη μοναξιάς ανθρώπων εις το θεαθήναι των λέξεων
Στα διάσελα του ιάμβου σ’ αυτό ή σ’ άλλο ποίημα επτά πλέθρα έπιασε πέφτοντας ο στίχος: «έρως ανίκατε μάχαν» σε κυνηγούν ερινύες συνήθειας στη γαλάζια υδατογραφία… κύκνειοι κάλυκες οργασμού λάμνουν τη μεροληψία τους εις το θεαθήναι των λέξεων… σημαδιακές κουβέντες όστρια μοναξιά στα μάτια σου τα χρόνια λόγια τα πάθη λάθη σε χέρια γυρίζουν και προπορεύονται απ’ την ανέμη των ποιητών… μας χωρίζουν άμαχες λέξεις εκατομμύρια έτη φωτός ετοιμόρροπη σιωπή, εύφημη χρεία στιχάκια αλληλέγγυα στην ποιητική τους αναδίπλωση στιγμές με τη λάμψη της αστραπής αιώνες με τη σφοδρότητα της καταιγίδας άπω βούκινο ερημίας έσω με υποτάσσει η πεμπτουσία των ανατροπών με διαπερνάει σειρήνα Φαντασίας και Λόγου ποιήματα μηρυκάζουν άλλα ποιήματα, γραμμική άβατων στίχων στ΄ άδυτο περιθώριο άλλων στίχων προτρέχει… κύκνειοι κάλυκες οργασμού λάμνουν τη μεροληψία τους εις τι θεαθήναι των λέξεων… πόθος αναστενάρης μέσα σ’ άλλους πόθους που κάπως ξέρει από μελαγχολία…με ΚΛΙΚ ΕΔΩ
