τελευταία ανάρτηση στο Ιωβηλαίο ΛΕΞΕΩΝ που βλέπουν την εικόνα τους κάθε τρεις και τόσο μ’ άλλο στιχοπουκάμισοΚοιτάξτε έναν άνθρωπο ανεδαφικό: γέμισε τις τσέπες του με μικρά πουλιά με την ελπίδα κάποτε πετώντας ν’ αποδράσει
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με Ιωβηλαίο ΛΕΞΕΩΝ]
(λεζάντα): Λένε πως κάθε άνθρωπος έχει ένα αστέρι για ν’ ακολουθεί. Αν είναι όμως το αστέρι σου αλκοολικό και η διαδρομή δαιδαλώδης, μ’ ένα ατέρμονο ζικ ζακ, πώς τερματίζεις; Ένας γνήσιος αιολικός επαναστάτης με ρυθμικές βροντερές ανάσες παίζει του ανέμου του τη μουσική πάνω σε παρτιτούρα γαλήνιου χάους απροσμέτρητου γράφοντας νότες αστεροειδών εκρήξεις[Έλσα Κορνέτη, Ο επαναστατικός κύριος Γκιούλιβερ, Εκδόσεις Σαιξπηρικόν 2013]
Από μια κάποια διαστροφή της φύσης αγαπώ τα μουσεία
τα σπίτια που απολίθωσαν το χρόνο
τα κρεμασμένα παλτό
τα φορεμένα παπούτσια εποχής
τα πεθαμένα καπέλα
Μια κατάψυξη σώματος
όπου τα κύτταρα παγώνουν το αίμα
και το μυαλό κυλάει ανάποδα
Ιδανικός χώρος
Όταν δεν θέλεις να πας πουθενά
Όταν δεν μπορείς να πας πουθενά
Εγκλωβισμένος σε μια ψευδαίσθηση ακινησίας
κάθεσαι ασάλευτος
στον μοναδικό σταθμό του χρόνου
χωρίς να περιμένεις κανέναν
ούτε άνθρωπο
ούτε τρένο
Κάποτε τους αισθάνεσαι να σε κουβαλούν
να μυρμηγκιάζουν στη ράχη στον αυχένα σου
Χίλιοι μαυροφορεμένοι εαυτοί
κι ένας με άμφια λευκοντυμένος
αφού σε νάρκωσαν σ’ έδεσαν σφιχτά με κόκκινα καλώδια
σε περιφέρουν πάνω σε μια τάβλα με τροχούς
ξαπλωμένο ανάσκελα
σαν να ήσουν ζωντανό πτώμα
Δεν γνώριζα τίποτα για την αναπαραγωγή του εαυτού μου
ώσπου,
Ω, τι έκπληξη!
σας συνάντησα όλους μαζί
αντίγραφά μου κλώνοι εσείς
φίλοι, εραστές, θαυμαστές μου
-Θα συμμαχήσω μαζί σας
Μόνον πάρτε αυτά τα φανάρια απ’ τα μάτια μου
Φορέστε μου τα γυαλιά μου
Δεν αντέχω την αυτοκριτική σιωπή σας
Βγάλτε αυτό το πιάνο απ’ το αυτί μου
Αφήστε επιτέλους την κοπτοραπτική
Τι έχετε να κερδίσετε απ’ την άθλια ζωή μου;
Γιατί με δέσατε;
Γιατί με τραυματίζετε;
…………………………………………