τελευταία ανάρτηση στο ιστολόγιο «παροράματα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ μερομήνια Σιωπής, για να κρύψουμε το πρόσωπό μας σ’ ένα ΣΠΑΣΜΟ Ποίησης»:Όλα είναι εφικτά μέσα στα παραμύθια του ερωτευμένου κοριτσιού πλην της αθανασίας
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με ΜΥΟΣΩΤΙΔΕΣ]
(λεζάντα): «Εν τη ρύμη του νόστου» είναι ο ευρηματικός τίτλος της τρίτης ποιητικής συλλογής της Ευτυχίας Αλεξάνδρας Λουκίδου που κυκλοφόρησε το 1999 από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ. Είχαν προηγηθεί οι «Λυπημένες μαργαρίτες» το 1986 από τις εκδόσεις Εγνατία και το «Τρίπτυχο του φέγγους» το 1983. Από τις εκδόσεις Καστανιώτη εκδόθηκαν δύο ποιητικές συλλογές το 2004 και 2008 αντίστοιχα: «Ν’ ανθίζουμε ως το τίποτα» και «Όροφος μείον ένα». «Το επιδόρπιο», εκδόσεις Κέρδος 2012, κλείνει αυτό τον κύκλο ποιητικής παραγωγής της ποιήτριας. Εν τη ρύμη του νόστου λοιπόν, μ’ άλλα λόγια ένα ταξίδι επιστροφής στη μελαγχολία του ποιήματος όπου μια φευγάτη άνοιξη ονείρων, επιθυμιών, δακρύων, φιλιών «καθώς πια όλα είναι εφικτά πλην της αθανασίας» «στους διαδρόμους του ουρανού» επανέρχεται ξανά και ξανά σε «αυτοσχέδιους κήπους» με «Ιάμβους εύφλεκτους» και «εύκρατα παραμιλητά» συναισθημάτων, για τη ΔΙΑΣΩΣΗ ΑΠΩΛΕΙΩΝ…
α] Εκ προοιμίου παιδιά μεγάλου νόστου τα λόγια των ποιητών: πού θες να ξέρω με τι ριμάρει το «θυμάμαι» «στις αχανείς εκτάσεις της σιωπής»;
«Φύλαξέ μου
Πάνω σε φτερό ερωδιού
Την πτώση ενός άστρου
Για τα στερνά Χριστούγεννα
Του αναιμικού παιδιού
Δυο λευκά σανδάλια
Καθώς αναπαύονται
Στη ράχη πολυθρόνας
Για τις χωλές ελπίδες μας
Το παλιό σχολικό κουδούνι
Για να ξυπνάει τους νεκρούς
Μέσα στο κοιμητήρι
Κι άστεγοι αυτοί
Να βηματίζουν σιγανά
Μέσα στα παραμύθια
Του ερωτευμένου κοριτσιού
Τον ηλιοκαμένο ώμο
Για να δανείσει στο σούρουπο
Τη σκοτεινιά του
Κι ίσως τέλος μια χαλασμένη οροφή
Για να ψιχαλίζει από εκεί
Το πένθος του ο ουρανός
Στη μελαγχολία του ποιήματος»
Ύστερα, μες στο καταχείμωνο, κατέφθασαν οι Αλκυονίδες τύψεις.
………………………………………………….