(τελευταία ανάρτηση στο ιστολόγιο «ΕΥΦΛΕΚΤΗ νοσταλγία άσκησης ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ και ΣΠΟΝΔΗ στην ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ»:Μοναξιά ονομάζω την ομορφιά ασπρόμαυρου τοπίου που με τριγυρίζει σ’ όλες τις φωτογραφίες
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ και ΕΠΙΚΟΛΛΗΣΗ]
(λεζάντα):Ο ποιητής δένει μεταξύ τους μ’ όμορφο τρόπο κάποια φανταστικά γεγονότα – που θα μπορούσε να είχε ζήσει σε μια άλλη ζωή –βιώνοντας μ’ ένταση την περιπέτεια της πιο επινοημένης αναγνώρισης-ικανοποίησης σε αρχαία τραγωδία… Εδώ με βλέπεις ανάμεσα στον εαυτό μου, στο κέντρο του εαυτού, γυρίζω γύρω από μια σκιά ψάχνοντας -δεν καταλαβαίνεις τις λέξεις, γιατί θολώνει το νόημα των προτάσεων η καθημερινή απραξία κι η νωθρότητα των ημερών(Τάσος Κάρτας, Σπονδή στην Επικοινωνία, Άρνισσα Έδεσσας – Ιούλιος 1981)
-2-
καθημερινό σου φόρεμα
το κόκκινο το χρώμα
όλα τα χρώματα
από σένα κλέβουν
τη μυστική υφή τους
σε φωνάζω σε κάποιο όνειρο
πράσινη κόκκινη οπτασία
φωνάζω το ’νομά σου κοινότυπα
λέξεις-λέξεις χωρίζεται
σ’ αυτά που το συνθέτουν
θα χωρέσεις στ’ αστέρια
αυτού ή εκείνου του γαλαξία
αγκαζέ μ’ όλη τη μουσική της νύχτας
τώρα που τόσο μικρή
κλείνεις δεκάξι λουλούδια
πεισματικά στον κόρφο σου
……………………………………….