Αποστροφή από το ιστολόγιο του Χρήστου Κάρτα: Θέλω ν'αφοπλίσω τη σιωπή μ'έναν τρόπο θεαματικό: να φωνάξω δημόσια πως αν είχα ζήσει χωρίς τα λάθη μου δεν θα γνώριζα ποτέ τον εαυτό μου
«Χρήστος Κάρτας» (με ΚΛΙΚ στα όνειρα της εικόνας): http://christoskartas.blogspot.gr/
Μια νύχτα ονειρεύτηκα ότι πετούσα πάνω απ’ τη φωτισμένη πόλη, ελεύθερος, μακριά από την πλάνη προσωρινών υπεκφυγών. Η νοσταλγία ένα δίχτυ που με τραβούσε πιο βαθειά μέσα στο όνειρο, πιο ψηλά στον ουρανό. Η ζωή μου είχε γεύση αγωνίας γιατί δεν ήθελα να σπαταλήσω τον εαυτό μου στις προσταγές της ματαιοδοξίας.
Ω Ελευθερία: ένα άρωμα από παλιά βιβλία που έχουν χρόνια να διαβαστούν και αφηγούνται τώρα τις ιστορίες τους στη σκόνη!
Κάποιος αδιευκρίνιστος κίνδυνος ελλοχεύει στη ζεστή αγκαλιά κάθε ονείρου και απειλεί την ψυχική ακεραιότητα της σκέψης μας
ταΐζει αδηφάγα συναισθήματα
σπρώχνει ανθρώπους να κατασπαράξουν το σώμα τους για να αφανιστεί κάθε τρωτό σημείο
και οι κραυγές απόγνωσης φιμώνονται με αλεξίσφαιρη αυταπάτη πριν καλά καλά γεννηθούν.
και οι κραυγές απόγνωσης φιμώνονται με αλεξίσφαιρη αυταπάτη πριν καλά καλά γεννηθούν.
. ………………………………………………….