τελευταία ανάρτηση στην ΥΠΕΡΟΨΙΑ και ΜΕΘΗ σαν κατανόηση της ματαιότητας των μεγαλείων)Ανέστης Ευαγγέλου, Παράξενα αντηχούν οι φωνές μέσα στη σιωπή
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με ΥΠΕΡΟΨΙΑ και ΜΕΘΗ]
(λεζάντα): Τούτη την τελευταία ώρα που νιώθω κιόλας να τρίζουν τα θεμέλια μου, που ακούω οι μυστικοί αρμοί μου να παίζουν, απειλώντας με κάθε στιγμή να πέσω και να σωριαστώ- τούτη την ύστατη ώρα πρόλαβε Ποίηση λέξεις αίμα από το αίμα μου από τη σάρκα μου σάρκα πρόλαβε, Ποίηση πριν έρθει η νύχτα να διασώσω κάτι από το πρόσωπό μου
Όταν μπήκα στη σήραγγα
(χωρίς να θέλω μ’ έσπρωξαν και μπήκα
ή η τύχη το ’φερε μήπως
κι εγώ βοήθησα σ’ αυτό δίχως να το καταλαβαίνω;)
υπολόγιζα μια πιθανή έξοδο οπωσδήποτε…
Ήταν η αρχή, όσο να πεις, το άξαφνο του πράγματος,
η φυσική αντίδραση ή ό,τι άλλο.
Πού είναι τώρα η έξοδος κι η πιθανότητα της εξόδου
όταν η κάθε μέρα σε πείθει λογικά για το αντίθετο;
εγώ δεν ξέρω, βαδίζω τόσα χρόνια,
ανοίγω δρόμο κάθε στιγμή μες στο σκοτάδι,
εκτελώ τη θητεία μου και δεν ελπίζω
κατά διαστήματα μόνο κοιτάζω προς τα επάνω,
ένα φεγγίτη ψάχνω να βρω μέσα στο όνειρο,
ένα φεγγίτη, το τρυφερό σου πρόσωπο να μου φέγγει,
να μου φέγγει το τυλιγμένο στο παιδικό το σύννεφο
απ’ το χειμώνα εκείνο το χαμένο μέσα στα βάθη του χρόνου.
…………………………………………….
Περισσότεραμε κλικ ΕΔΩ