τελευταία ανάρτηση στον Τελευταίο ΣΤΑΘΜΟ εξαίσιου ίλιγγου ΣΙΩΠΗ λέξεων:Μανόλης Αναγνωστάκης, Η φωνή του ξυπνούσε χιλιάδες μικρές πυρκαγιές που πυρπολούσαν τη νιότη μας
[διπλό ΚΛΙΚ στην εικόνα για υπερσύνδεση με ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΤΑΘΜΟ]
(λεζάντα): Είν η δική του φωνή που βουίζει στο πλήθος τριγύρω σαν ήλιος που αγκαλιάζει τον κόσμο σαν ήλιος που σπιθίζει τις πίκρες σαν ήλιος που μας δείχνει σαν ήλιος λαμπρός τις χρυσές πολιτείες που ξανοίγονται μπρος μας λουσμένες στην Αλήθεια και στο αίθριο το φως
Ήμασταν όλοι μαζί και ξεδιπλώναμε τις ώρες μας
Τραγουδούσαμε σιγά για τις μέρες που θα ’ρχοντανε φορτωμένες πολύχρωμα οράματα
Αυτός τραγουδούσε. σωπαίναμε, η φωνή του ξυπνούσε μικρές πυρκαγιές
Χιλιάδες μικρές πυρκαγιές που πυρπολούσαν τη νιότη μας
Μερόνυχτα έπαιζε το κρυφτό με το θάνατο σε κάθε γωνιά σε κάθε σοκάκι
Λαχταρούσε ξεχνώντας το δικό του κορμό να χαρίσει στους άλλους μιαν Άνοιξη
Ήμασταν όλοι μαζί μα θαρρείς πως αυτός ήταν όλοι
Μια μέρα μας σφύριξε κάποιος στο αυτί: «Πέθανε ο Χάρις»
«Σκοτώθηκε» ή κάτι τέτοιο. Λέξεις που τις ακούμε κάθε μέρα.
Κανείς δεν τον είδε. Ήταν σούρουπο. Θα ’χε σφιγμένα τα χέρια όπως πάντα
Στα μάτια του χαράχτηκε άσβηστα η χαρά της καινούριας ζωής μας
………………………………………………….