(τελευταία ανάρτηση σ’ αυτό το ιστολόγιο)
Έκτωρ Κακναβάτος, Είναι λοιπόν ή όχι η ρότα μας των αναποδιασμένων κι η πέτρα αναστενάρισσα
(λεζάντα): Του αστερία χύνονταν από εξήντα οργιές ψηλά με ρουφήχτρες κι έναν Κάλχα το λιοπύρι. Οι πιπεριές σου κατά τη Φραγκοκκλησιά μόνες εδέρνονταν από το απόγιομα με το μελτέμι, πού πας πατρίδα; Αργά ως το μάνταλο, της ώχρας γιος, έμπαζε ο νους εκειδά στη ρίζα έπνιγε το «άρα υπάρχω». Σαν ιεράπετρα, ώσπου επέθαινε
Ανάδελτα του Αλφειού (από την ποιητική συλλογή ΔΙΗΓΗΣΗ)
Κάπου εκεί ανοιχτά του σύννεφου
μόνο διανεύοντας
ίσα που να περνάς μιαν αποκάλυψη
να λες: των σημείων είναι μαρτυρία
που το παράθυρο σκαμπανεβάζει την
ξερολιθιά τ’ απάνου μπρέκι
που άγιος ποταμός μιαν ασβεστόπετρα
άγιος ισχυρός η τουφεκίστρα
άγιος αθάνατος το σάστισμα
κι ούθε το βράλει
………………………………………………………..
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΚΑΡΟΥΖΟΣ Νίκος Διάττων ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ Μίλτος Κληρονόμος ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ Έκτωρ Λυγμός ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ Μάνος Ανισόρροπη Μούσα» με κλικ εδώ