Πρέπει να φαίνομαι σαν όλους τους άλλους-να δουλεύω- να τρώω και να κοιμάμαι. Δεν επιτρέπεται να σκεφτώ, να γράψω.
Στοπ. Πρέπει να διορθώσω κάτι γραπτά.
Και συνεχίζω. Έχω μια ώρα κενή. Πρέπει τώρα να γράψω…
Στοπ. Πρέπει να ταΐσω το χρυσόψαρο μου, τον Fin.
Μα ναι, πως δεν το σκέφτηκα νωρίτερα, σήμερα θα σας μιλήσω για τον Fin.
Και συνεχίζω. Έχω μια ώρα κενή. Πρέπει τώρα να γράψω…
Στοπ. Πρέπει να ταΐσω το χρυσόψαρο μου, τον Fin.
Μα ναι, πως δεν το σκέφτηκα νωρίτερα, σήμερα θα σας μιλήσω για τον Fin.
Βγαίνω από το γυμναστήριο, πρέπει να μπω στο αμάξι, φυσικά- να μην περπατήσουμε- μάθαμε- γυμναστική στην αίθουσα και μετά στο κάθισμα του οδηγού. Πάω για βενζίνη. Κενό (ρεζερβουάρ). Κενή η ζωή μου. Κενό στο βλέμμα μου, μέχρι που το κενό (το τελευταίο) το καλύπτει το petshop, εκεί απέναντι.
Μπαίνω μέσα. Αυτό, θέλω! (με κοίταζε με ανοιχτό το στόμα-δεν ήταν ο πρώτος, σκέφτηκα, μα ήταν αυτός που τα έλεγε καλύτερα). Είχε όμορφα χρυσαφένια πτερύγια κι ένα στόμα- συνέχεια μιλούσε, κάτω από το νερό (μάλλον πρέπει να πω-οκ, να γράψω, μέσα στο νερό). Και μικρές φυσαλίδες οξυγόνου να έρχονται προς τα εμένα. Φοβόμουν πολύ να τον κρατήσω στο σακουλάκι που μου τον έδωσαν. Μα σε σακούλα! Λέω στο χοντρό κύριο του petshop“μα είναι κρίμα”. Η απάντηση του “μα είναι ψάρι, σιγά!”. Μετά η διαδικασία της φροντίδας, άρχισε ο αναίσθητος την περιγραφή. Θα τρώει μια φορά τη μέρα, θα του αλλάζεις νερό 2 φορές την εβδομάδα! (θαρρείς κι αυτό είναι φροντίδα! Πότε θα φας, πότε θα κάνεις μπάνιο).
Στοπ. Μπάνιο; Αμάν! Πρέπει να μπω για μπάνιο. Έχω μια ώρα κενή.
Μπαίνω μέσα. Αυτό, θέλω! (με κοίταζε με ανοιχτό το στόμα-δεν ήταν ο πρώτος, σκέφτηκα, μα ήταν αυτός που τα έλεγε καλύτερα). Είχε όμορφα χρυσαφένια πτερύγια κι ένα στόμα- συνέχεια μιλούσε, κάτω από το νερό (μάλλον πρέπει να πω-οκ, να γράψω, μέσα στο νερό). Και μικρές φυσαλίδες οξυγόνου να έρχονται προς τα εμένα. Φοβόμουν πολύ να τον κρατήσω στο σακουλάκι που μου τον έδωσαν. Μα σε σακούλα! Λέω στο χοντρό κύριο του petshop“μα είναι κρίμα”. Η απάντηση του “μα είναι ψάρι, σιγά!”. Μετά η διαδικασία της φροντίδας, άρχισε ο αναίσθητος την περιγραφή. Θα τρώει μια φορά τη μέρα, θα του αλλάζεις νερό 2 φορές την εβδομάδα! (θαρρείς κι αυτό είναι φροντίδα! Πότε θα φας, πότε θα κάνεις μπάνιο).
Στοπ. Μπάνιο; Αμάν! Πρέπει να μπω για μπάνιο. Έχω μια ώρα κενή.
…………………………………………….
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΥΠΕΡΟΨΙΑ και μέθη σαν κατανόηση της ματαιότητας των ΜΕΓΑΛΕΙΩΝ» με κλικ ΕΔΩ