(τελευταία ανάρτηση στην ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ ΕΥΕΡΓΕΣΙΑ ΣΙΩΠΗΣ:άφησέ με να ’ρθω στα έγκατα κτερίσματα εξαίσιων λέξεων ανάλαφρου ίλιγγου ΡΕΜΒΗΣ: Γιάννης Ρίτσος, Ας κρατάμε τ’ αυτί μας στυλωμένο στο γυαλί της σιωπής
(λεζάντα): Πολλοί στίχοι στέκονται πίσω απ’ τη σιωπή σαν τα χλωμά παιδιά πίσω απ’ τα τζάμια, κοιτάζουν μακριά μες στη βροχή – δεν ξέρουν τι να κάνουν, που να πάνε.. Πολλά ποιήματα μένουν αργά τη νύχτα στην ερημιά βρέχοντας τα δάχτυλα των στίχων τους σ’ ένα ρυάκι.
Πολλά ποιήματα γονατίζουν στη μέση του δρόμου,
πολλά ποιήματα άνεργα μ’ αδούλευτα χέρια
πολλά ποιήματα εργάτες που ξεπερνούν χίλιες φορές τη νόρμα τους.
Υπάρχουν στίχοι σα δαντέλες στο λαιμό των κοριτσιών
ή σα δαχτυλιδόπετρες με μικρές μυστικές παραστάσεις
κι άλλοι που πλαταγίζουν ψηλά σα ρωμαλέες σημαίες.
Πολλά ποιήματα μένουν αργά τη νύχτα στην ερημιά
βρέχουν κάθε τόσο τα τέσσερα δάχτυλα των στίχων τους σ’ ένα ρυάκι,
ύστερα χάνονται ονειροπαρμένα μες στο δάσος και πια δεν επιστρέφουν.
Πολλοί στίχοι είναι σαν αργυρές κλωστές
δεμένες στα καμπανάκια των άστρων –
αν τους τραβήξεις, μια ασημένια κωδωνοκρουσία δονεί τον ορίζοντα.
Πολλά ποιήματα βουλιάζουν μες την ίδια τους τη λάμψη,
περήφανα ποιήματα, δεν καταδέχονται τίποτα να πουν.
Ξέρω πολλά ποιήματα που πνίγηκαν στο χρυσό πηγάδι της σελήνης.
………………………………………………….
Αν σ’ ενδιαφέρει, διάβασε ολόκληρη την ανάρτηση στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «Αμείλικτη Ευεργεσία Σιωπής» με κλικ ΕΔΩ